Είναι εξαιρετικά σπάνιο για το ντεμπούτο άλμπουμ μιας μπάντας να διακρίνεται από τέτοια ποιότητα, και ακόμα σπανιότερο για τις δημιουργίες ενός τόσο νέου συνθέτη να χαρακτηρίζονται από τόσο μεγάλη ωριμότητα και σοβαρότητα. Ο λόγος για τον 22χρονο Γερμανό, Adam Laszlo, που, όχι μόνο ίδρυσε το tech-death project των Sophicide στην ηλικία των 19(!), αλλά και ανέλαβε (ως το μοναδικό μέλος της ‘μπάντας’) ολόκληρο το έργο της σύνθεσης, της παραγωγής και της μίξης του ‘Perdition of the Sublime’. Η παραγωγή του δε διανοείσαι πως μπορεί να έγινε σε home studio, καθώς όλα τα όργανα ακούγονται με απόλυτη διαύγεια, και είναι αξιοθαύμαστο το ότι τα drums περνιούνται άνετα για real. Σχετικά με τις συνθέσεις, όσο και να προσπάθησα να βρω κάποιο μελανό σημείο, τα έξυπνα και αυθεντικά riffs, τα άρτια τεχνικά guitar solos, η εφευρετικότητα στις συνθέσεις που σε αναγκάζει να αντιμετωπίζεις τα κομμάτια ξεχωριστά και όχι ως ενιαία μάζα, έριξε πανηγυρικά την προσπάθειά μου στο κενό. Εκτός αυτών διέκρινα την απαραίτητη κυκλοθυμία που καθιστά μια δουλειά ενδιαφέρουσα, με, πότε αργά και πότε φουριόζικα μέρη, πότε κατευνασμένη, και πότε άσβεστη φλόγα. Περιττό να πω ότι και η εκτέλεση των παραπάνω είναι άπταιστη! Το άλμπουμ, βεβαίως, είναι προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια: το cover art του, φιλοτεχνημένο από τον Steve Voigt, τα σπάει άσχημα, ενώ οι στίχοι του πραγματεύονται σύγχρονα κοινωνικά θέματα, που έχουν να κάνουν με τη γενικότερη φιλοσοφία του project, καθώς η λέξη ‘sophicide’ συνδέεται με την εκούσια άγνοια του σύγχρονου ανθρώπου σε μια κοινωνία που ήδη χαρακτηρίζεται από μία δεσπόζουσα υποκουλτούρα. Ποτέ δεν πίστευα ότι μια –απ’ το πουθενά- κυκλοφορία technical death metal θα με άφηνε τόσο ικανοποιημένη… Εννοείται πως σας το προτείνω!
8.5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
