Πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του “VII: Sturm Und Drang” του 2015, οι τεχνίτες του σύγχρονου σκληρού ήχου Lamb Of God επιστρέφουν με τον δέκατο κατά σειρά και ομότιτλο δίσκο τους, ένα μήνα και κάτι μέρες μετά την προκαθορισμένη ημερομηνία λόγω της πανδημίας του COVID-19. Οπλισμένοι με τον Josh Wilbur να αναλαμβάνει την μίξη και την παραγωγή από το album ορόσημο του “Sacrament” (2006) μέχρι και σήμερα και το νεοσύστατο μέλος Arturo “Art” Cruz (Winds Of Plague, ex- Prong, ex- Klogr) στα τύμπανα μετά την αποχώρηση του επί μακρόν μέλους Chris Adler το περασμένο καλοκαίρι, οι Lamb Of God υπενθυμίζουν στους φίλους του metal ότι μετά από είκοσι έξι χρόνια καριέρας κρατάνε ακόμα τον πήχη ψηλά χωρίς να τίθεται θέμα εκθρόνισης.
Ο δίσκος περιλαμβάνει δέκα κομμάτια, με πρώτα singles τα “Checkmate” και “Memento Mori” τα οποία μας προϊδεάζουν για το τι έπεται. Δύο guest εμφανίσεις στα φωνητικά από τους Jamey Jasta (Hatebreed, Kingdom Of Sorrow) και Chuck Billy των θρυλικών Testament στα “Poison Dream” και “Routes” αντίστοιχα. Δυνατά refrains που προβλέπεται ήδη να τραγουδιούνται στο ζενίθ από το κοινό, βρωμερά βαρέων βαρών breakdowns, κιθαριστικά solos και ανατριχιαστικές μελωδίες από τους Mark Morton και Willie Adler. Ο John Campbell που παραπέμπει εμφανισιακά στον Gandalf The White γεμίζει τη δομή στη θέση του μπάσου και ο αγαπημένος Randy Blythe μας αφήνει άναυδους με τα φωνητικά του, ακόμη και στην ηλικία των 49 ετών. Εν ολίγοις, άλλη μία αξιοσημείωτη δουλειά προστέθηκε στη δισκογραφία του groove metal σχήματος από το Richmond της Virginia και ήρθε για να μας καθηλώσει.
Σαν παλιό καλό κρασί που λέμε, χωρίς καμία απουσία των στοιχείων που τους έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια, πέραν της προσθήκης καθαρών φωνητικών που πρωτοεμφανίστηκαν σε πολύ μικρή δόση στο “Resolution” του 2012 και στη συνέχεια στο “VII: Sturm Und Drang”. Ένας δίσκος που δεν θα περάσει αδιάφορος από ακροατές της μπάντας και μη.
7/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
