Ομολογώ πως δεν είχα ξανακούσει για τους Artical μέχρι σήμερα. Δεν ξέρω πως ήταν οι προηγούμενες δουλειές τους, το σίγουρο είναι πως με τον νέο δίσκο θα καταπλήξουν πολύ κόσμο και θα δώσουν αφορμή να τους δώσουμε τη δέουσα προσοχή. Ο δίσκος ξεκινά με το “Look in the Mirror”, ένα φοβερό αργόσυρτο και πολύ ατμοσφαιρικό κομμάτι σε prog-power μονοπάτια και ανατολίτικες κλίμακες και συνεχίζει με το “Chasing my Life” που είναι πιο γρήγορο και δυναμικό, ένα καθαρόαιμο power κομμάτι για να ρίξει ξανά τους τόνους με το συμπαθητικό μπαλαντοειδές “I am so Different”. Συνέχεια με το “Follow the Light”, σε mid-tempo heavy-power καταστάσεις, που αποπνέει μια Malmsteen αισθητική (κρατήστε το αυτό λίγο στο μυαλό σας) και καπάκια το μεγαλειώδες “Wings of Time” των 7λεπτών και 36 δευτερολέπτων με τις πολλές εναλλαγές, και κάποιες πραγματικά εμπνευσμένες μελωδίες. Οι ταχύτητες χτυπάνε κόκκινο με το “Run Like the Wind” που θα μπορούσε άνετα να υπάρχει σε κάποιο δίσκο των παλιών καλών Stratovarius. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου με πέτυχε στο δόξα πατρί με άλλο ένα έπος, τρομερές ατμόσφαιρες και μελωδίες, ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Ο δίσκος κλείνει με την πλούσια σε συναίσθημα μπαλάντα “Mother”. Η παραγωγή του δίσκου είναι πολύ καλοδουλεμένη και ο ήχος βρίσκεται στα υψηλά επίπεδα που έχουν θέσει τα μεγάλα συγκροτήματα της σύγχρονης prog-power σκηνής. Στο μπάσο βρίσκεται ο στιβαρός Leo Petropoulos, στα πλήκτρα ο πολύ εφευρετικός Chris Dimareli, ενώ εντυπωσιάζει ο mastermind του συγκροτήματος Mike Dimareli ο οποίος εκτός από την φανταστική δουλειά που έχει κάνει στις κιθάρες έχει αναλάβει και τα τύμπανα με εξίσου καταπληκτικά αποτελέσματα. Άφησα τελευταία τα φωνητικά ως ένδειξη σεβασμού στον τεράστιο Mark Boals, ο οποίος συνεργάζεται με την μπάντα σε αυτό το άλμπουμ και με την φωνάρα του δίνει το κάτι παραπάνω που χρειάζεται για να απογειωθεί το τελικό αποτέλεσμα. Τελικό συμπέρασμα: ένας ποιοτικότατος δίσκος με εξαιρετικές συνθέσεις, καταπληκτικές ερμηνείες και ήχο καμπάνα, που κοιτάει στα μάτια τις μπάντες του εξωτερικού (φράση κλισέ που προσωπικά σιχαίνομαι αλλά ταιριάζει απόλυτα εδώ). Αν η μπάντα προερχόταν π.χ. από την Σουηδία και όχι από την Ελλάδα, ο κόσμος θα μιλάγε για το next big thing του ιδιώματος αλλά τελικά ελπίζω με όπλο την ποιότητα του άλμπουμ αυτού, να ξεπεράσουν και αυτή τη δυσκολία.
8.5/10
Νίκος Κεφαλίδης
