Τους Pig Destroyer φαντάζομαι πως οι περισσότεροι που ασχολείστε με το σύγχρονο ακραίο ήχο τους γνωρίζετε. Για όσους πάλι δεν έχουν ασχοληθεί με την περίπτωση τους, ιδρύθηκαν το 1997, παίζουν μοντέρνας κοπής grindcore με άλλα στοιχεία όπως sludge και crust και εδώ με κάποια ηλεκτρονικά στοιχεία. Αυτό το EP αποτελεί την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά.
Για να είμαι ειλικρινής, αυτό το EP δε με ενθουσίασε. Βασικά πιο πολύ με κούρασε και μάλιστα σχετικά γρήγορα. Θες το ότι τα στοιχεία που χρησιμοποιούν δεν είναι το φόρτε μου; Θες ότι οι Αμερικανοί δεν μου έκαναν ποτέ το κλικ συγκριτικά με άλλες μπάντες του είδους; Ό,τι σου κάνει πάρε. Γεγονός είναι όμως πως όλα αυτά τα στοιχεία που ακούγονται στο EP είναι αρκετά μπερδεμένα. Εγώ από αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η μπάντα κατά πάσα πιθανότητα θέλει να προσθέσει κάτι καινούριο στη μουσική της και για αυτό χρησιμοποιεί αυτό το EP σαν κάποιο πιθανό προπομπό για ένα επόμενο album, αλλά κάπου η μπάλα χάνεται.
Για αρχή, τα sludge φωνητικά που χρησιμοποιούν δεν ταιριάζουν ούτε σαν σκέψη με το υλικό του EP το οποίο στις κιθαριστικές του στιγμές είναι απλά φρενήρες και όσο να ναι αυτή η φωνή το κάνει να ακούγεται αρκετά άβολο. Δεύτερον (θα το πω κι ας ακουστώ ελιτιστής) από που κι ως που ηλεκτρονικά στοιχεία σε grindcore μουσική; Εκτός του ότι είναι από μόνο του εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, αφαιρεί την ορμή της μπάντας και δεν το θες αυτό όταν παίζεις αυτό το είδος. Είναι πραγματικά κρίμα οι κιθάρες να είναι δολοφονικές και να παίρνουν κεφάλια και να χάνεται η μπάλα σε όλα τα υπόλοιπα στοιχεία.
Κατανοώ ότι κάνουν κάτι διαφορετικό και για αυτό έχουν ξεχωρίσει άλλωστε αλλά είναι άλλο το να παίζεις διαφορετικά επειδή έτσι σου βγαίνει και άλλο το να παίζεις διαφορετικά για να δείξεις ότι ξέρεις να παίζεις έτσι. Και δυστυχώς εδώ το αποτέλεσμα είναι αυτό το τελευταίο. Ένα συγκρότημα που προσπαθεί να κάνει κάτι και δεν του βγαίνει. Αφήστε τα ηλεκτρονικά και πιάστε τις κιθάρες. Grindcore παίζετε κι όχι τη μελωδία της ευτυχίας. Δε νοείται οι κιθάρα να περιορίζεται για χάρη τέτοιων πραγμάτων. Κάπου ήμαρτον πια!
5,5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
