Από όλες τις μουσικές φάσεις έχουν περάσει οι Cynic στα τριάντα τέσσερα χρόνια ύπαρξής τους. Ξεκίνησαν με thrash metal, αργότερα το γύρισαν σε progressive death metal και κάπου εκεί άλλαξαν προσωρινά το όνομα τους σε Portal. Σήμερα, το ντουέτο από το Miami της Florida παίζει progressive rock με fusion και metal στοιχεία.
Επεισοδιακή μουσική πορεία αλλά αν κρίνουμε από το υλικό που παρουσιάζουν στο “Ascension Codes”, οι χρόνιοι πειραματισμοί τους έχουν βγει μάλλον σε καλό στον ήχο τους. Το κοντινότερο συγκρότημα που θα μπορούσαμε να βρούμε για να περιγράψουμε τον τελευταίο είναι οι Intronaut. Των οποίων μέλος χάριν ζωντανών εμφανίσεων έχει αποτελέσει και το έτερο ήμισυ της μπάντας, ο drummer Matt Lynch.
Το πνεύμα είναι το ίδιο με τους Intronaut αλλά η κύρια διαφορά είναι στο συναίσθημα που αποπνέει το “Ascension Codes”. Περισσότερο ονειρικό και λιγότερο heavy, περισσότερο λυρικό και λιγότερο τεχνικό. Όχι ότι τους λείπει η τεχνική, κάθε άλλο. Ενδεικτικό της είναι ο έξυπνος τρόπος που ενσωματώνουν το jazz στοιχείο στην μουσική τους. Αποφεύγοντας περιττά ακαδημαΐζοντα ολισθήματα. Στα οποία έχουν κατά καιρούς υποπέσει μέχρι και μπάντες υπεράνω πάσης υποψίας (“Octavarium” κανείς; Τι, όχι; Το φανταστηκα.).
Τα growls έχουν αντικατασταθεί με ψιθύρους και ρετρο-φουτουριστικά samples. Καλύτερα, δεν θα ταίριαζαν ιδιαίτερα με το υπόλοιπο υλικό, ούτως ή άλλως. Αφήνεται έτσι χώρος στο ντουέτο να ξεδιπλώσει απερίσπαστο την ambient πλευρά του (“DNA Activation Template”) και να ντύσει ιδανικά με νότες το στιχουργικό θέμα του δίσκου. Ένας θεματικός άξονας που αν προσέξει κανείς πίσω από του φουτουριστικό περίβλημα, πραγματεύεται έμμεσα αλλά κάπως στοχευμένα την απώλεια.
Και η αλήθεια είναι ότι η μπάντα έζησε πολλές. Εκείνη του drummer και ιδρυτικού μέλους Sean Reinert τον Ιανουάριο που μας πέρασε και ένα χρόνο πριν, την αυτοκτονία του μπασίστα τους Sean Malone. Η μελαγχολία του “Ascension Codes” όμως θυμίζει την προσέγγιση των Pink Floyd ή την μουσική του Vangelis για το “Blade Runner”. Είναι υπαινικτική, αιθέρια και καθόλου «μαύρη». Και κυρίως είναι ο κρυμμένος άσσος στο μανίκι ενός πολύ ιδιαίτερου δίσκου, από ένα ακόμα πιο ιδιαίτερο συγκρότημα.
7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
