AlbumsΚριτικές

Houston – IV (Frontiers)

Νομίζω ότι για όσους διαβάζουν αυτή εδώ την ιστοσελίδα έχει γίνει, το λιγότερο, σαφές: η ηλιόλουστη μελωδικότητα του AOR ήχου ουδέποτε υπήρξε το αγαπημένο μου τα τελευταία σχεδόν είκοσι (ωχ, πήγαν τόσα;) χρόνια ενασχόλησής μου με τον σκληρό ήχο. Υποθέτω ότι παρά τα αντικειμενικά κριτήρια αισθητικής και τεχνικής αρτιότητας που για να είμαστε δίκαιοι, πληρούν πολλά σχήματα του ιδιώματος και ορισμένα φανταστικά τραγούδια που έχουν γραφεί κατά καιρούς σε αυτό το πλαίσιο, υπερίσχυσε τελικά η αναπόφευκτη υποκειμενικότητα που πηγάζει από τη βαθύτερη ιδιοσυγκρασία του κάθε ακροατή. Και ας μη γελιόμαστε, αυτός εδώ ο ακροατής δεν γουστάρει ηλιόλουστες μελωδίες.

Σε αντίθεση με τους πρωταγωνιστές της κριτικής μας, που παρότι Σουηδοί έχουν τo ηλιόλουστο του πράγματος στο αίμα τους. Οι Houston κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους προ εντεκαετίας αλλά έκαναν αίσθηση στον χώρο  με τα δύο albums διασκευών τους Relaunch και “Relaunch II”. Πέρα από τις πετυχημένες διασκευές, η μπάντα έχει δείξει μπόλικα ψήγματα μουσικής δημιουργικότητας στους πέντε δίσκους που έχει κυκλοφορήσει ως σήμερα, αντιστρόφως ανάλογης της προσπάθειας που έχει καταβληθεί στην τιτλοφόρηση των προαναφερθέντων κυκλοφοριών.

Το σεξτέτο έχει ως βασική επιρροή τους AOR πιονέρους Boston, όπως φαίνεται κι από το όνομά τους αλλά και από ονόματα όπως Survivor, Foreigner και Journey. Σε αυτόν τον δίσκο επιστρέφει πίσω από την κονσόλα ο μόνιμος συνεργάτης και πρώην μέλος τους Ricky Delin. Ο τελευταίος μοιάζει μόνιμος κρυφός άσσος στο μανίκι της μπάντας. Είναι μεγάλο ατού να έχεις πίσω από την κονσόλα κάποιον που κατανοεί σε βάθος τόσο την γενικότερη εικόνα ενός ιδιώματος, όσο και τις πιο εξειδικευμένες ανάγκες μιας μπάντας η οποία κινείται σε αυτό. Πράγματι ο Delin παρεμβαίνει εδώ κι εκεί με γουστόζικες ενορχηστρώσεις και vintage πινελιές που εξυπηρετούν τέλεια την ανέμελη και παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα που επιχειρεί να δημιουργήσει μια μπάντα αυτού του είδους.

Αλλά η πραγματική κίνηση ματ του είναι το γεγονός ότι στρέφει τα φώτα στα πλήκτρα που έχει αναλάβει ο ίδιος εδώ. Και δεν πρόκειται για πρωτοβουλία κάποιας υστερόβουλης ανάγκης για αυτοπροβολή. Ο τύπος το έχει άσχημα και η δουλειά που έχει κάνει στον τομέα αυτό ανεβάζει τον πήχη υψηλότερα. Αυτό το στοιχείο σε συνδυασμό με τα επικά refrains (τι AOR δίσκος θα ήταν άλλωστε, δίχως αυτά;) είναι τα δύο μεγαλύτερα πλεονεκτήματα της κυκλοφορίας αυτής. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν πρόκειται να διαβάσετε διθυράμβους για AOR δίσκο από εμένα, όσο καλός και να είναι. Άλλωστε οι φούρνοι της Αθήνας και της Σουηδίας δεν μας φταίνε σε τίποτα. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ό,τι πρόκειται για μια αρκετά αξιόλογη κυκλοφορία που δύσκολα θα απογοητεύσει φίλους του είδους και μη.

6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X