Το καλό πράγμα αργεί να γίνει λέει ο ελληνικός λαός. Έτσι και οι Thelemite δεν βιάζονται και πάρα πολύ στις κυκλοφορίες τους. Βέβαια, εδώ που τα λέμε, σχεδόν είχα ξεχάσει ότι δεν είναι ένα νέο συγκρότημα. Ένα μέτρο ρε παιδιά! Αλλά χαλάλι μιας και επέστρεψαν με δίσκο μπόμπα.
Από το σωτήριο έτος 2010 υπάρχουν σαν συγκρότημα οι Thelemite. Μέχρι σήμερα μας έχουν δώσει ένα πλήρες άλμπουμ με τίτλο “Slave To Desire” το 2013 αλλά και ένα EP με τίτλο “Light” το 2015. Μάλιστα, αν θυμάμαι καλά από τότε δούλευαν πάνω σε νέο υλικό. Σίγουρα οι αλλαγές μελών δεν επίσπευσαν την όλη διαδικασία. Από την άλλη πλέον στα τύμπανα συναντάμε τον Ρένο Λιαλιούτη που ήδη τον ξέρουμε από τους The Silent Wedding.
Το Δελτίο Τύπου της δισκογραφικής παρουσιάζει το “Thelemism” ως το “Painkiller II” ή το άλμπουμ που οι Judas Priest ποτέ δεν κυκλοφόρησαν. Προσωπικά πλέον, δεν πτοούμαι από μεγάλες κουβέντες δισκογραφικών. Από την άλλη, είναι ξεκάθαρο ότι οι Thelemite έχουν υιοθετήσει αυτόν τον κοφτό μοντέρνο ήχο που οι Priest είχαν σε αυτόν τον δίσκο. Πιο τρανταχτό παράδειγμα το hit, για εμένα, του άλμπουμ με τίτλο “In For The Kill” το οποίο είναι ό,τι πρέπει για πολύ ξύλο.
Όμως θα ήταν αδικία να πούμε ότι το συγκρότημα κοπιάρει ξεδιάντροπα τους θεούς. Ναι, πατάνε σε μια δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή αλλά ως εκεί. Έχει πέσει πολύ δουλειά και ο δίσκος έχει μεγάλη ποικιλία. Από το ανατολίτικο…“Anatolia” στο πιο μοντέρνο “I Love Death”, δεν βρήκα κάποια σύνθεση που να κάνει κοιλιά ή να δίνει την αίσθηση του filler. Οι εννιά συνθέσεις του “Thelemism” είναι καλοδουλεμένες και στα σαράντα τρία του λεπτά το άλμπουμ σίγουρα θα χορτάσει ηχητικά τους οπαδούς του ιδιώματος. Μια από τις πολύ δυνατές κυκλοφορίες για το 2021!
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
