Γλυκιά μελαγχολία… Αν έπρεπε να περιγράψω την μουσική των Φινλανδών Nicumo με δύο-τρεις λέξεις, αυτές θα ήταν οι πρώτες που θα μου έρχονταν στο μυαλό. Αν μη τι άλλο, οι Nicumo προέρχονται από χώρα με μακρά παράδοση στον μελαγχολικό ήχο. Έναν ήχο που έζησε τις καλύτερες στιγμές του την πρώτη δεκαετία των 00s και έβγαλε κάποιες πολύ σημαντικές μπάντες. Από τους ΘΕΟΥΣ Sentenced που το κενό τους δε θα αναπληρωθεί ποτέ, μέχρι τους Poisonblack (με τη συμμετοχή του Ville Laihiala), τους Charon, τους To/Die/For, τους Entwine, ακόμα και τους HIM αν θέλετε, η Φινλανδία υπήρξε (και εξακολουθεί να είναι) μια ανεξάντλητη δεξαμενή ποιότητας για το είδος.
Για να πάμε τώρα να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα και για την μπάντα που μας αφορά σε αυτήν εδώ την παρουσίαση, οι Nicumo ίσως να είναι και ό,τι καλύτερο άκουσα στο είδος τα τελευταία χρόνια. Και αν η εκκίνηση του δίσκου με το “Three Pyres”, δε με έψησε απόλυτα για το τι θα ακολουθήσει, το album κατάφερε τραγούδι με το τραγούδι να απογειωθεί, κάτι που τελικά είχε σαν αποτέλεσμα την άμεση επανάληψη του δίσκου ξανά και ξανά. Χωρίς ίχνος υπερβολής, στο “Inertia” δεν υπάρχει ούτε μισό filler. Τα τραγούδια παρουσιάζουν ιδιαίτερη ποικιλομορφία στο ύφος τους ώστε να κυλούν νεράκι και να μην κουράζουν.
Υπάρχουν οι πιο δυνατές στιγμές όπως το προαναφερθέν εναρκτήριο, το “Dark Rivers” ή το “Witch Hunt” (με το θεϊκό refrain). Υπάρχουν τα πιο ήπια κομμάτια σαν το “Same Blood” (με την παρουσία σαξοφώνου παρακαλώ) το “Tree Of Life” ή το “Black Wolf”. Υπάρχει και το “Mother And The Snake” που η κιθάρα είναι βγαλμένη απευθείας από δίσκο των Sentenced και μοιραία ένα δάκρυ έτρεξε. Μέσα σε όλα αυτά είναι σημαντικό να αναφέρουμε την εξαιρετική φωνή του Hannu Karppinen, που χαρίζει συγκλονιστικές ερμηνείες τόσο με τα καθαρά του όσο και στα λιγοστά πιο οργισμένα σημεία του δίσκου.
Στα τεχνικά τώρα του album, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην παραγωγή. Άλλωστε είναι και το όνομα του Svante Forsbäck (Amorphis, Volbeat, Apocalyptica, Rammstein) που αποτελεί από μόνο του εγγύηση. Το “Inertia” κυκλοφορεί εκεί έξω μέσω της Inverse και εγώ ανακάλυψα μια καινούργια αγάπη. Τώρα αν για εσάς που διαβάζετε, κάποια από τα ονόματα συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν, μίλησαν στην ψυχή σας, τότε μην τολμήσετε να αγνοήσετε αυτό εδώ το album.
9/10
Θοδωρής Χριστοδουλόπουλος
s[email protected]
