Ο τίτλος “The Resurrection” είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικός, δεδομένου το ότι είναι ο πρώτος δίσκος των black metallers Ritual έπειτα από δεκατρία ολόκληρα χρόνια. Η ανενεργεία αυτού του χρονικού διαστήματος δημιουργεί αυτομάτως μία “πισινή” όσον αφορά το περιεχόμενο τέτοιων κυκλοφοριών. Το εν λόγω album έκατσε σε μία εποχή που αρχίζω να αναθεωρώ τη γνώμη μου για το σημερινό black metal. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των Αμερικάνων, επιστροφή σημαίνει επιτυχία. Χωρίς αυτή τη φορά να είναι αμιγώς “black” αλλά έχοντας τη γνωστή ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει αυτό τον τομέα, οι Ritual παίζουν με τις μελωδίες και ισορροπούν ανάμεσα σε ακραίο και τεχνικό. Το δεύτερο φαίνεται κατά βάση στα μελαγχολικά, doom περάσματα των riffs, που ίσως και να έχουν εν μέρει αναλαμπές από το νεαρό Greg Mackintosh των early 90’s, ενώ αυτό που κάνει το “The Resurrection” να θυμίζει περισσότερο black είναι μάλλον το rhythm section τους. Πέρα όμως από τα καλογυαλισμένα “A Perfect Moonlit Night”, “Executioner Of The Elder Gods”, “Drowning Into The Sea” και άλλων, το album δε μπορεί να κρύψει την υποσυνείδητη ωμότητα που υπάρχει. Τρανό παράδειγμα είναι τα λεπτά brutal φωνητικά του Ian Fleming που προσδίδουν μία “ζωώδη” γοητεία στις συνθέσεις, ενώ του δίνω και άπειρο respect καθώς όλα τα όργανα εδώ είναι παιγμένα από τον ίδιο. Και δε θέλω ανόητες συγκρίσεις με Bathory. Κιθαριστικοί ήχοι που τρυπάνε τύμπανο, στίχοι πλήρως κυμαινόμενοι στο τρίπτυχο “κακό-μίσος-καταστροφή”, ένα “Temples Of Baphomet’s Sons” από άλλο πλανήτη, μία σκοπίμως μέτρια παραγωγή και ένας performer-πολυμίξερ, είναι τα κύρια συστατικά που έκαναν το “The Resurrection” να ηχεί σαν παράδεισος στα αυτιά μου. Ένα πολύ δυνατό comeback λοιπόν, και συνάμα μερικά από τα πιο εμπνευσμένα black metal κομμάτια που έχω ακούσει τελευταία.
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
