Μου είναι πραγματικά αδύνατο τουλάχιστον πως αυτή η μπάντα έχει μια τόσο καθοδική πορεία, που πραγματικά λες πως είναι κρίμα για τους ίδιους. Τους Σουηδούς metallers τους παρακολουθώ από την αρχή της πορείας τους, εδώ και δεκαοχτώ χρόνια, όταν αυτοί κυκλοφορούσαν ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο άλμπουμ, το έπος “Nosferatu” (2005). Τολμώ να πω πως πραγματικά δίσκος που να με είχε ξετρελάνει στην οντότητα του ήταν το “In The Name Of Metal” του 2012 ενώ το follow-up “Stormborn” δυο χρόνια μετά, είχαν αρχίσει να λοξοκοιτάνε προς την πορεία των Sabaton, Powerwolf και έκτοτε η πτώση επήλθε, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το προ διετίας “Creatures Of The Dark Realm”, το οποίο με άφησε κάτι πολύ παραπάνω από πολύ παγερά αδιάφορο, αφού σε σημεία ήταν στεγνή αντιγραφή Sabaton.
Στο άκουσμα λοιπόν πως ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν μια νέα κυκλοφορία, ήθελα να πείσω τον εαυτό μου και να του δώσω μια… τέταρτη ευκαιρία για να επανέλθει η πίστη μου σε αυτούς. Το “Tales From The North” είναι πραγματικά ένα ακόμα κακό άλμπουμ. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αυτό το Sabaton meets Stratovarius σε σημεία, δεν εμπεριέχει κάτι το αξιοσημείωτο ως σύνθεση το οποίο θα σου μείνει στο μυαλό. Το μοναδικό, ίσως, κομμάτι που μου έμεινε κάπως στο μυαλό είναι το “Odin’s Prayer” το οποίο ξέφευγε από την παραπάνω περιγραφή και θύμιζε τους εαυτούς τους, αυτούς του παρελθόντος. Από κει και πέρα κανένα ενδιαφέρον. Ένα κομμάτι όμως δεν φέρνει την άνοιξη. Άντε, πες δυο αν βάλεις και το “Land Of Heroes”. Μέχρι εκεί όμως.
Μπορεί σε κάποιους αυτή η στροφή της μπάντας να τους αρέσει αλλά συγγνώμη, εγώ δεν θα πάρω. Προτείνω να το τσεκάρουν οι die-hard οπαδοί της μπάντας και μόνο. Αν είστε λάτρης μέχρι την περίοδο του “Stormborn”, τότε απλά «κάντε την με ελαφρά πηδηματάκια».
ΥΓ.: Πολλά μπράβο στον Péter Sallai (Sabaton, Civil War, Powerwolf) για το πολύ ωραίο εξώφυλλο και στον Jonas Kjellgren (Roadhouse Diet, Dynazty, Kampfar) για την πολύ καλή μίξη και το mastering στο δίσκο.
4/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
