Είναι ο δίσκος ορόσημο για το χώρο του μελωδικού heavy metal. Από τη στιγμή που έβαλα το “Terra Incognita” στο cd player μου δεν έχει σταματήσει να παίζει. Έχω πάθει μεγάλη ζημιά. Τους Κύπριους φίλους μου τους παρακολουθώ από τα demo τους ακόμα (Return To Troy & Osiris) ενώ όταν έβγαλαν το “Road To Macedonia” [2004] με τις μεγαλεπήβολες τόσο σε διάρκεια όσο σε μεγαλείο συνθέσεις όπως ήταν τα “Arryan Path”, “Osiris” “Piri Reis” είχα αρρωστήσει. Μπορεί ο ήχος του δίσκου να μην ήταν ο ιδανικότερος αλλά δεν πτοούσε τον ακροατή σε τίποτα. 6 χρόνια χρειάστηκαν ώστε να επιστρέψουν στην δισκογραφία οι Arryan Path. Η αναμονή όμως άξιζε όσο τίποτα. Η ώρα της απαιτούμενης προσοχής σε αυτούς και συνάμα δικαίωσης ήρθε εν έτη 2010. Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει ο δίσκος ιδανικότερα από το “Cassiopeia”, ένα κομμάτι με ανατολίτικα στοιχεία και κιθάρες να σπέρνουν, το οποίο σε συναρπάζει από την πρώτη στιγμή από την τρομερή εναλλαγή μεταξύ του Νικόλα Λεπτού (ο οποίος έχει δώσει ρέστα ερμηνείας σε όλο το δίσκο) και του θεού Βαγγέλη Μαράνη (ex.- Sanvoisen), ο οποίος πιάνει το μικρόφωνο και δίνει άλλη πνοή στο κομμάτι. Σε σημεία βέβαια (όπως τα ρεφρέν) σε μπερδεύει και δεν μπορείς εύκολα να διακρίνεις ποιος από τους δυο τραγουδιστές τραγουδά. Στην συνέχεια ακολουθούν το “Molon Lave” με την catchy μελωδία στις κιθάρες και το αντίστοιχο συναυλιακό ρεφρέν, το “Terra Incognita” με τις ανατολίτικες μελωδίες ενώ το κομμάτι στα δικά μου αυτιά ηχεί ως ένας μικρός φόρος τιμής προς το παραγωγό του δίσκου (βλ. Βαγγέλης Μαράνης & Sanvoisen) ενώ το “Open Season” είναι από τα πιο γρήγορα κομμάτια του δίσκου, αμιγώς heavy metalάδικο, με ιδανική γέφυρα και ανάλογο ρεφρέν ενώ η lead μελωδία σπέρνει. Στο “Ishtar” πραγματικά προσπαθώ να μαζέψω τα συντρίμμια που άφησε πίσω στο πέρασμα του αυτό το κομμάτι. Όλη η μελωδία της ανατολής μαζεμένη και σε συνδυασμό με τη φωνητική μελωδία του λεπτού σε συνεπαίρνει σε μονοπάτια άγνωστα, απρόσμενα, αναζητώντας μέρη που πας μόνο με το νου. Ίσως το πιο ονειροπόλο κομμάτι που έχω ακούσει ever! Το “The Blood Remains On The Believer” από την άλλη είναι ένα catchy κομμάτι mid-tempo το οποίο στο ρεφρέν έχει ωραία δίκασα (τύμπανα στο δίσκο έχει παίξει ο πρώην drummer των Mystic Prophecy, Stefan Dittrich) και μια ωραία μελωδική γραμμή με το “Elegy” να το διαδέχεται, ένα ημι-μπαλαντοειδές κομμάτι με πολύ δύναμη μέσα του ενώ το “Angel With No Destination” είναι το μικρότερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου (μόλις 02,45min), αλλά παραθέτει σε Iron Maiden με λίγα πιο πολλά συμφωνικά σημεία στα ρεφρέν. Για τέλος αφήσανε το πιο επικό και συνάμα λυρικό κομμάτι, το “Minas Tirith”. Τέτοια ερμηνεία… ασύλληπτη! Τέτοια πομπώδη σύνθεση… απερίγραπτη! Ο δίσκος περιέχει ένα bonus track, το “The Mind”. Η παραγωγή αλλά και ο ήχος του δίσκου είναι πάρα πολύ καλός, όπου τα εύσημα θα πρέπει να αποδοθούν στον κ. Βαγγέλη Μαράνη, ο οποίος πέραν τις δουλειάς του πίσω από την κονσόλα συνείσφερε παίζοντας κάποιες επιπλέον κιθάρες, μπάσο και δεύτερα φωνητικά (με εξαίρεση το “Cassiopeia” που προανέφερα). Αν είχατε λατρέψει το “Road To Macedonia”, τότε πραγματικά το – κατά 10 level πάνω (και λίγα λέω) – “Terra Incognita” θα σας συνεπάρει. Είναι πολύ καλύτερο από αυτό που θα περιμένατε να ακούσετε. Είναι δίσκος που πρέπει να είναι στην δισκοθήκη σας!
9,5/10
Νίκος Σιγλίδης
