Ιδρύθηκαν το 1997, έβγαλαν πέντε δίσκους, και τώρα πέντε χρόνια μετά την πιο πρόσφατή τους κυκλοφορία του 2017, “The Pulse Of Mourning”, αναδύονται από τον πυθμένα με φρέσκο πράγμα σα γουλιανός στα ντουζένια του για να μας γεμίσει τα αυτιά με τίτλο “Re–Incentive”. Κυρίες και κύριοι, από το Wervik του Βελγίου, υποδεχτείτε τους Thurisaz (ναι κι εγώ μπερδεύτηκα με τους Turisas). Ίσως το πιο όμορφο και ισορροπημένο πάντρεμα ατμοσφαιρικού death/doom και black που έχουν βιώσει τα τρανά αυτιά μου εδώ και καιρό.
Κάθομαι τέσσερις το χάραμα σα συμπέθερος πίνοντας τσίπουρο και το γράφω αυτό, και πραγματικά κοιτάω σα την κουκουβάγια του Harry Potter την οθόνη όσο ακόμα είμαι στο δεύτερο κομμάτι. Το σχήμα αποτελείται από τους Peter και Mattias Theuwen σε κιθάρες και φωνητικά, Pepijn De Raeymaecker στα τύμπανα, Kobe Canière σε πλήκτρα και Hannes Leroy στο μπάσο. Όλα τα μέλη όπως οι αδερφοί Theuwen εκτελούν κάποιας μορφής φωνητικά καθήκοντα.
Την περισσότερη ώρα σκέφτομαι τι να γράψω, πραγματικά. Κομμάτια που με κέρδισαν: όλα. Κομμάτια που θα άκουγα πρώτα βάσει τίτλου: “Illuminight”, “Isle Of No–Man” και “Eternity Expires”. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία όμως με ποια σειρά θα ακουστούν τα κομμάτια, είτε από αρχή προς τέλος είτε το αντίστροφο, αν δεν σου αφήσουν το παραμικρό συναίσθημα δέους τότε θεωρείσαι λοβοτομημένος.
Η ατμόσφαιρα σε ταξιδεύει σε κάτι σκοτεινό, απόμακρο από τα πεδία του νου και της φαντασίας, υφαίνεται τόσο περίτεχνα από τις μελωδικές κιθάρες μέχρι το μπάσο και τα τύμπανα. Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι που δεν τους είχα ακούσει νωρίτερα, ειλικρινά. Αν είχα την ευκαιρία να τους δω ζωντανά ακόμη και μετά την πρώτη μου ακρόαση θα το έκανα χωρίς περαιτέρω δισταγμό.
Δεν μπορώ να πω πολλά αλήθεια. Απλά ξαπλώστε, κλείστε τα μάτια, πατήστε έναρξη, και χαθείτε αξιότιμα στο υπερπέραν όπως αρμόζει σε οποιονδήποτε λόγιο κι εκλεπτυσμένο άνθρωπο τη σήμερον ημέρα. Thurisaz, “Re–Incentive”, λόγια περιττά, καλή ακρόαση.
8,5/10
Γιάννης Σεβίλογλου
giannisseviloglou@gmail.com
