Επιτέλους έφτασε η ώρα για αυτόν τον θρύλο να βγάλει ένα solo δίσκο μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες στο κουρμπέτι. Πολλοί είναι αυτοί που απεχθάνονται αυτόν τον τύπο και άλλοι τόσοι που τον έχουν για θεό τους. Ένα είναι σίγουρο, δεν περνάει απαρατήρητος, είναι ή του ύψους ή του βάθους. Ήταν ηγέτης σε μια μπάντα που σίγουρα έχει αφήσει το στίγμα της στην μουσική και έχει επηρεάσει πάμπολλους, αλλά και έχει ασχοληθεί με χίλια μύρια projects, σε κάποια με επιτυχία και σε άλλα όχι. Σίγουρα ο Phil δουλεύει σκληρά, έχει κοιτάξει στα μάτια τον ίδιο τον θάνατο και απλά τον νίκησε γιατί μπορεί, έχει δημιουργήσει μια σκηνή μόνος του η οποία έχει βρει ατελείωτους μιμητές, άλλους καλούς άλλους κακούς. Αεικίνητος και ανίκητος. Σίγουρα περιμένεις πολλά από αυτόν τον άνθρωπο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Μάζεψε λοιπόν εκεί τους The Illegals (Bennett Bartley, Jose Manuel Gonzales και Marzi Montazeri) και έγραψαν 8 “νέα τεμάχια” που μας τα παρουσιάζουν στο “Walk Through Exits Only”. Όπως προείπα δεν έχει μέτρια πράγματα αυτός ο τύπος, ή θα καραγουστάρεις ή θα κράξεις. Η πρώτη ακρόαση ήταν περίεργη. Ακραίο. Αλλά τι άλλο να περιμένεις από αυτό το κτήνος; Περίεργο, θα συνεχίσω. Μ’ αρέσει, είναι Anselmo. Η φωνή προφανώς και δεν είναι στα ντουζένια της, εμ τόσες καταχρήσεις, είναι πιο ώριμη από ποτέ, φθαρμένη, αλλά ωραία. Οι συνθέσεις δεν μπορώ να πω ότι λένε και πολλά, αλλά με τις ακροάσεις και αν τις αφήσεις να σου πούνε την ιστορία τους σίγουρα θα σου τραβήξουν το ενδιαφέρον. Ο Anselmo από την άλλη στις ερμηνείες του ακολουθεί πιστά την σχολή που δημιούργησε ο ίδιος, με λίγη περισσότερη ωμότητα όπως έκανε στους Superjoint Ritual, αλλά έχοντας και το λίγο από το groove των Down και φυσικά την επιθετικότητα των Pantera. Ο Phil τα κατάφερε πάλι και για όσους λένε το αντίθετο να πνιγούν στον Μισσισίπη.
8/10
Τένια Λάρδα
