Μεταφερόμαστε στο νησί των βατράχων πάνω στην ώρα για την ανακοίνωση των ονομάτων των βασιλιάδων υπό τις τυμπανοκρουσίες και τα drumrolls του συγκροτήματος. Ιn Memoriam και το ταξίδι για το νησί(όχι Σπιναλόνγκα)ξεκινάει. Αυτός προφανώς είναι ο τρίτος δίσκος των ψυχεδελειοροκάδων Άγγλων και είναι αρκετά καλός. Η παραγωγή σε παραπέμπει σε άλλη δεκαετία με έναν μικρό εκσυγχρονισμό βεβαίως, όχι μόνο όμως, καθώς και τα όργανα και η φωνή συμβάλλουν σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο. Οι κιθάρες είναι γεμισμένες με εφέ για να τονίσουν την ψυχεδέλεια, το μπάσο γεμάτο και ογκώδες, τα ντραμς απλά, λιτά και απέριτα. Το μόνο που με ξένισε είναι η επανάληψη στη φωνή καθώς και τα εφε που χρησιμοποιούνται ιδίως στο πρώτο κομμάτι(glebe street whores), αλλά όχι τόσο όσο να με ξενερώσει. Το instrumental του δίσκου(The keeper of…) είναι άπιαστο και τριπαρισμένο αρκετά με τα φωνητικά να επαναλαμβάνουν στο τέλος:”Ι am the keeper of unkeepable beings”.Spooky?Το A Cruel Wind Blows νομίζω πως κάπου το έχω ξανακούσει(ίσως το Holiday;)αν και είναι μια κλασσική ακουστική μπαλάντα. O δίσκος κλείνει έτσι όπως άρχισε περίπου με το απαρίτητο drumroll και στο τέλος να μας κλείνουν ευγενικά την πόρτα στα μούτρα για να πατήσουμε το play και να γυρίσουμε με τους βασιλιάδες στο βατραχένιο νησί τους.
8/10
Tένια Λάρδα
