Με την προηγούμενη μπάντα της Charlotte Wessels, τους Delain, είχα την χαρά να συνεργαστώ στις δύο εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους. Όταν η κεραμίδα έπεσε τον περασμένο Φλεβάρη, ότι όλα τα μέλη του σχήματος αποχωρούν πλην του μοναδικού εναπομείναντος, ιδρυτικού μέλους, Martijn Westerholt (πλήκτρα), όλα ήταν περίεργα.
Όμως η ταλαντούχα τραγουδοποιός δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια και εν καιρώ καραντίνας ηχογράφησε και προγραμμάτισε τα πάντα μόνη της στο προσωπικό της studio, στο υπόγειο του σπιτιού της στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας. Το αποτέλεσμα είναι το άκρως εντυπωσιακό άλμπουμ “Tales From Six Feet Under”, με τον τίτλο να προέρχεται από αυτόν μιας και κυριολεκτικά το στούντιο είναι έξι μέτρα κάτω από την γη!
Μουσικά κανείς δεν πρέπει να περιμένει κάτι γνώριμο από την Charlotte. Η ίδια επέλεξε να πάει σε διαφορετικά ηχοτόπια και να μην επιλέξει τα τετριμμένα, ασφαλή μονοπάτια των Delain. Αυτό ήταν που με κέρδισε εμένα κατά βάση, αφού ήθελα να δω τον προσωπικό χαρακτήρα της σε αυτό το δίσκο. Θα μπορούσα να πω ότι αμφιταλαντεύεται μεταξύ της ευρύτερης pop μουσικής κουλτούρας, του synth rock, φλερτάρει με το gothic (γενικότερα) ηχόχρωμα και την ηλεκτρονική μουσική.
Όλο αυτό είναι τέλεια μιξαρισμένο και μπορώ να πω ότι ακούγεται τόσο φρέσκο δίχως να χρειαστεί ιδιαίτερη προσπάθεια. Πόσο δε όταν αυτό το άλμπουμ συντέθηκε και ηχογραφήθηκε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, από την ίδια και μόνο, το κάνει ακόμα πιο ιδιαίτερο. Η μοναδική εξωγενής προσθήκη στο δίσκο είναι η Alissa White–Gluz των Arch Enemy που συμμετέχει στο κομμάτι “Lizzie”.
Στα επίσης πολύ σημαντικά του δίσκου είναι ότι η Charlotte δεν διστάζει να τραγουδήσει ένα κομμάτι στην μητρική της γλώσσα. Αυτό είναι το “Afkicken”, το οποίο φλερτάρει μόλις στην δεύτερη θέση του tracklist και πραγματικά συναρπάζει! Εντυπωσιακή είναι δε και η διασκευή της πάνω στο “Cry Little Sister” από την κλασσική ταινία τρόμου του 1987, “The Lost Boys”, η οποία έχει μια εξαιρετική προσέγγιση. Τέλος, δεν μπορώ να αφήσω στην άκρη το εξαιρετικό εξώφυλλο που κοσμεί το δίσκο. Απλά κόσμημα.
Συνοψίζοντας, μπορώ να πω ότι το “Tales From Six Feet Under” αποτελεί από τα πιο ευκολοάκουστα άλμπουμ που έχω ακούσει ποτέ, αρκεί να μην είσαι στενόμυαλος/η ως ακροατής/τρια και θες μόνο τα «μεταλλικά μονοπάτια» της Charlotte. Εγώ το λάτρεψα και ήδη φλερτάρει πολύ δυνατά για την λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
