Μόλις 4η ολοκληρωμένη δουλειά για τους Magnus, που μετράνε ήδη 23 χρόνια στο προσκήνιο. Έλλειψη έμπνευσης η για πολλοστή φορά όλη η αναγνωρισημότητα πέφτει σε συγκεκριμένα ονόματα? Οι Πολωνοί παίζουν thrash-death και γνώμη μου είναι πως σε αυτό το είδος, όπως και στο black, είναι πολλά τα συγκροτήματα που είτε διατηρούν χαμηλό προφίλ, είτε δεν τους βοήθησαν οι συγκυρίες να γίνουν γνωστά, και πραγματικά αξίζουν πολλά παραπάνω (σε αντίθεση με τις underground power metal μπάντες, κατά τη γνώμη μου πάντα). Γεγονός είναι ότι ξενέρωσα με το ότι έχουν να δώσουν σημεία ζωής 16 χρόνια. Ενώ μέχρι και το 1994 κράταγαν μια υποτυπώδη σειρά και κυκλοφορούσαν συχνά demo και albums, (και μάλιστα μέσα στο 1992 βγάλανε 2 άψογους δίσκους), τώρα ξαφνικά κάνουν come back με το “Acceptance Of Death”. Αυτή τη φορά φλερτάρουν περισσότερο με το death-black στοιχείο. Ο Rob Bandit δίνει μόνο brutal κραυγές, και κάπου ανάμεσα στο χάος “ξεπροβάλλουν” οι λέξεις. Οι κιθάρες επίσης τείνουν πολύ προς black μονοπάτια, αλλά όταν έρχεται η ώρα του solo, οι Python και Guzz ανασταίνουν πνεύματα. Δίκαση στα drums, βαριές κιθάρες, οργή, και θεματολογία σχετική με θάνατο, τρέλα, καταστροφή, και εναντίον του φασισμού, ακριβώς όπως τότε. Οι Magnus επέστρεψαν σαν να μην πέρασε ο χρόνος πάνω από την μουσική έμπνευση τους. Υπό άλλες συνθήκες, εάν ο δίσκος δεν ήταν καλός θα τους έκραζα για το ότι ξαφνικά επιστρέφουν με έναν κακό δίσκο. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, είναι διαμάντι. Μια φοβερή ευκαιρία για τους παλιούς να τους θυμηθούν, και για τους νέους να τους ανακαλύψουν.
8,5/10
Μαρία Θεοδωράκη
