Πολύ συμπαθητική μπαντούλα! Και όχι γιατί υπάρχει πρωτοτυπία στο heavy/doom ύφος των τραγουδιών τους. Αυτό και να θέλαμε, δε γίνεται μέσα σε όλη αυτή την τρελή αναβίωση που μαστίζει στις μέρες μας. Είναι επειδή κατά κύριο λόγο έχουν καλά κομμάτια! Ατενίζοντας με περίσσια περηφάνια τους παλιούς Black Sabbath των 70’s (και Trouble πιο μεταγενέστερα) καταφέρνουν με αυτό το δεύτερο album να μπουν σφήνα στους υπερτιμημένους Ghost και στους The Devil’s Blood. Τι κι αν το doom στυλάκι τους είναι χιλιοπαιγμένο απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη; Οι Σουηδοί φημίζονται για το ταλέντο που έχουν να αφομοιώνουν τα ακούσματά τους με ιδιαίτερα επιτυχημένο τρόπο. Και το “Tears From The Grave” για μένα σημειώνει εύκολα την επιτυχία που αναζητά. Σωστά παιγμένες κιθάρες, άψογα δεμένο rhythm section, riffs είναι όντως βγαλμένα από τάφο, αλλά και μία υποσυνείδητη stoner/sludge υφή (μάλλον από πλευράς παραγωγής) είναι αυτά τα μικρά στοιχεία που βοηθούν τους Mortalicum να αναδειχτούν, έστω κι αν χρωστάνε τα πάντα στους άλλους. Σε στιγμές θυμίζουν αρκετά Candlemass και Grand Magus, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι τελείως παλιομοδίτες, ενώ ο Henrik Hogl -παρότι ερασιτέχνης ακόμα στις ερμηνείες- κάνει ότι περνά απ’ το χέρι του για να αποδόσει το δικό του φόρο τιμής σε προφανή είδωλα όπως Messiah Marcolin και Bobby Liebling. Με λίγο καλύτερο καλύτερο προμοτάρισμα παίζει και ν’ ανέβουν κατηγορία. Και όλα αυτά χωρίς εμπορικά μασκαριλίκια…
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
