Ντεμπούτο για τον Joseph Knecht, ο οποίος στο πρώτο του προσωπικό EP υπό τον απλό και λιτό τίτλο “Knecht” μας συστήνετε παρουσιάζοντας μας έξι μουσικές συνθέσεις, με μία εκ των οποίων να αποτελεί «διασκευή» στο κομμάτι “Overture” του βιντεοπαιχνιδιού Halo Reach. Για να δούμε λοιπόν λίγο πιο αναλυτικά τι συμβαίνει στο “Knecht”.
Ο Joseph έχει αναλάβει τον δύσκολο ρόλο του να πάρει όλη την δουλειά επάνω του, καθώς πέρα από κιθάρα, έχει αναλάβει και το μπάσο αλλά και τα πλήκτρα. Σίγουρα, το να έχεις απόλυτο έλεγχο πάνω στις συνθέσεις σου από κάθε μουσική πλευρά και πτυχή έχει τα θετικά της, δεν παύει όμως να αποτελεί δύσκολη δουλειά, πολλές φορές ακόμα και παγίδα. Πίσω από τα τύμπανα, συναντάμε τον Jason Steward που αποτελεί και την μοναδική άλλη παρουσία στον δίσκο πέραν του Joseph Knecht.
Όπως πολύ πρόσφατα ανέφερα σε παλαιότερο κείμενο, τα «χωράφια» της κιθαριστικής δισκογραφίας, ήταν που ήταν πάντοτε απαιτητικά, πλέον έχουν γίνει ακόμα δυσκολότερα καθώς ο κορεσμός και η υπερβολική ποσότητα τόσο παικτών όσο και κυκλοφοριών, λόγω των διαφόρων πλατφορμών και της ευκολίας που παρέχουν, έχουν από την μία εκτοξεύσει το επίπεδο και από την άλλη γεμίσει την «αγορά» με αδιάφορη και πολλές φορές ακόμα και κακή μουσική. Επιλέγοντας λοιπόν να προσθέσεις και να καταθέσεις την δική σου πινελιά, έχεις πολλά εμπόδια να υπερπηδήσεις και να ξεπεράσεις.
Το EP από την αρχή μέχρι το τέλος του, παρότι περιέχει μόνο έξι κομμάτια, παρουσιάζει μια όμορφη ποικιλομορφία, κάτι που φανερώνει εύρος και ποσότητα μουσικών επιρροών από μεριάς του συνθέτη. Όλα τα κομμάτια είναι ιδιαίτερα ρυθμικά και αυτό που κατ’ εμέ ξεχωρίζει είναι τα riffs. Ο Joseph γράφει πολύ ωραία riffs, απλά, κατανοητά, ευκολομνημόνευτα με έντονο χαρακτήρα, ο οποίος βέβαια έχει σαφείς αναφορές αλλά αυτό είναι κάτι απολύτως κατανοητό και αναμενόμενο, ιδιαίτερα στις πρώτες δουλειές.
Όμορφες και ταιριαστές είναι επίσης πολλές από τις κιθαριστικές μελωδίες και φράσεις σε διάφορα σημεία. Το ίδιο ακριβώς μπορώ να πω και για τα πλήκτρα. Δεν πρωταγωνιστούν αλλά συνδράμουν με σωστές αναφορές και μέσα στο «κλίμα» του εκάστοτε κομματιού. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία ενός κιθαρίστα και τα ζητούμενα καλώς ή κακώς είναι συγκεκριμένα. Το τεχνικό επίπεδο και μία κάποια κατάρτιση είναι το βασικό στοιχείο και ο λίθος πάνω στον οποίο χτίζεις όλα τα υπόλοιπα. Εδώ αρχίζει και ζορίζει λίγο το θέμα.
Σαφώς ο Joseph Knecht είναι ένας άρτιος παίκτης, όχι όμως στον απαιτούμενο βαθμό ώστε να κυριαρχήσει, να ξεχωρίσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον στο θέμα solos και leads. Ωραία περάσματα όπως προανέφερα αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνει να σηκώσει το βάρος του «βιρτουόζου» και να κρατήσει τα «φώτα» στραμμένα επάνω του. Κάτι που φυσικά σε μια τέτοια κυκλοφορία είναι και το απόλυτο ζητούμενο. Όλα τα υπόλοιπα θα έπρεπε να αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία και η κιθαριστική παρουσία να είναι αυτή που κυριαρχεί, ξεχωρίζει και μας «συστήνει» τον εκάστοτε καλλιτέχνη.
Από την άλλη μεριά βέβαια, όπως προείπα, στο EP υπάρχει μεγάλη ποικιλομορφία που αν την εκμεταλλευτεί σωστά και εστιάσει στα πραγματικά δυνατά του σημεία και στοιχεία, βάζοντας στην άκρη τα υπόλοιπα, ίσως καταφέρει να ανεβάσει το συνολικό επίπεδο. Αυτό που δεν μπορώ να του στερήσω όμως είναι τα riffs και τα κομμάτια σαν σύνθεση. Είναι πραγματικά πάρα πολύ άρτια και αν αντί για instrumental και κιθαριστικά solos σαν πρωταγωνιστή είχαν μια καλή φωνή, θα ήταν μία πραγματικά πάρα πολύ καλή πρώτη δουλειά.
Και με βάση το πόσο καλή ροή έχουν τα κομμάτια σαν συνθέσεις αναμεταξύ τους, καθώς και την μικρή και σωστή διάρκεια του EP, θα είχαμε μία εντελώς διαφορετική κριτική εν τέλει. Κλείνοντας, όλα συγχωρούνται ή σχεδόν όλα, σε ένα ντεμπούτο. Το να βρεις τον χαρακτήρα σου αλλά και τα δυνατά σου σημεία απαιτεί χρόνο και φυσικά κατανόηση. Ο Joseph Knecht έχει πολλά καλά και δυνατά χαρτιά να παίξει, αρκεί και ο ίδιος να τα εντοπίσει, παρότι ίσως να είναι σε διαφορετικό τομέα από αυτόν που επέλεξε να δώσει έμφαση στην πρώτη του δουλειά. Είμαι σίγουρος πως θα επιστρέψει καλύτερος στο μέλλον.
7/10
Κωνσταντίνος Μάρης
constantinemaris@gmail.com
