Έχουν περάσει τρία χρόνια από την κυκλοφορία του “Brand New Revolution” ενώ μόλις πέρυσι κυκλοφόρησε με τους Firewind το “Immortals”. Φαίνεται ότι η όρεξη για νέες συνθέσεις έρχεται όλο και περισσότερο για τον Gus G, ο οποίος επιστρέφει με την νέα του προσωπική δουλειά, ένα συνολικά αριστουργηματικό hard rock διαμάντι ονόματι “Fearless”.
Για εμένα προσωπικά μιλώντας, όντας παρατηρητής της μουσικής πορείας του Gus G τα τελευταία 14 χρόνια, μπορώ μετά χαράς να αναφέρω ότι το “Fearless” σε σχέση με τα προηγούμενα solo albums, ξεφεύγει κατά πολύ, δίνει την συνάφεια που εγώ ψάχνω σε ένα άλμπουμ. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να κακοχαρακτηρίσω τα “Brand New Revolution” (2015) & “I Am The Fire” (2014), τα οποία για εμένα λόγω των αρκετών guests φάνταζαν στα μάτια μου ως άλλα “rock opera” albums, αλλά όχι με την έννοια για παράδειγμα που μας έχουν συνηθίσει οι Avantasia για παράδειγμα. Και τα δυο είναι εξαιρετικά άλμπουμ, όμως το άλμπουμ το οποίο σας παρουσιάζω είναι δυο σκαλοπάτια πιο πάνω τουλάχιστον σε σχέση με τους προκατόχους του.
Μεγάλο ρόλο σε αυτό έχει παίξει ότι ο Gus G έχει εμπιστευτεί μονάχα δυο για την υλοποίηση του “Fearless”. Νομίζω ότι το power trio που συμπληρώνεται από τους μπασίστα/τραγουδιστή Dennis Ward (Pink Cream 69, Unisonic) και τον drummer Will Hunt (Evanescence, Black Label Society) δίνει έναν τρομερό αέρα στις συνθέσεις. Μετά συγχωρέσεως προς τους προηγούμενους τραγουδιστές που συνεργάστηκε το “καρντάσι”, θεωρώ ότι ο Dennis με τον τρόπο που τραγούδησε στον δίσκο, απλά τους ξεπερνά πα-νεύ-κο-λα! Γουστάρεις να τον ακούς τον τύπο (σ.σ.: ο οποίος μεγαλούργησε και στον τομέα της παραγωγής!) και να τραγουδάς μαζί του κάθε στίχο. Βέβαια συντελούν πολλά οι riff-άρες του Gus G με τα ανυπέρβλητα solos αλλά και η εξωφρενική groov-α του Will στα τύμπανα, με τα ωραία του breaks.
Από το εναρκτήριο “Letting Go” (σ.σ.: ωραία επιλογή και για το video clip) στο αμέσως ακόλουθο “Mr. Manson” και τα “Don’t Tread On Me”& “Nothing To Say” (σ.σ.: μπαλαντάρα!), με εσωτερική διακοπή στο απίστευτο instrumental “Fearless” και από εκεί στην άψογη διασκευή του “Money For Nothing” των Dire Straits (σ.σ.: πειράζει που πλέον προτιμώ αυτή την έκδοση του κομματιού;;;). Το “Big City” δε για εμένα αποτελεί την απόλυτη hard rock στιγμή του δίσκου που πάμπολλες μπάντες θα την ήθελαν σε κάποιο δίσκο τους.
Από την Παρασκευή 20 Απριλίου 2018 το διαμάντι αυτό βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων. Ορίστε ραντεβού να πάτε να το πάρετε. Μην το χάσετε για τίποτα!!!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
