Μετά το πολύ καλό “I’m The Fire” που κυκλοφόρησε πέρυσι, ο Κώστας Καραμητρούδης – γνωστός παγκοσμίως με το προσωνύμιο Gus G και ως κιθαρίστας των Ozzy, Firewind και παλιότερα των Nightrage, Dream Evil και Mystic Prophecy – επιστρέφει με την δεύτερη solo δουλειά του με τίτλο “Brand New Revolution”. Στον δίσκο αυτό ο Κώστας πλαισιώνεται από τους Marty O Brien (Lita Ford, ex We Are the Fallen, Tommy Lee κ.α.) στο μπάσο και τον bandmate του στους Firewind Johan Nunez στα ντραμς. Όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ τα φωνητικά έχουν αναλάβει διάφοροι τραγουδιστές, ο καθένας με το δικό του ξεχωριστό στυλ, γεγονός που προσδίδει στο άλμπουμ ιδιαίτερη ποικιλία και ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα έχουμε: τον Jacob Bunton (Adler) να κρατά τη μερίδα του λέοντος τραγουδώντας στα “Brand New Revolution”, “Burn”, “We Are One”, “Behind Those Eyes” και “One More Try”. O Bunton με την κλασσική hard rock φωνή του έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και δένει απόλυτα με το παίξιμο του Gus ανεβάζοντας με τις ερμηνείες του το επίπεδο των συνθέσεων. Ξεχωρίζω τα “Burn” και “Behind Those Eyes”. Στη συνέχεια έχουμε τον περίφημο Jeff Scott Soto (Talisman) o οποίος έχει αναλάβει τα φωνητικά στα “Gone To Stay”, το τραγούδι που μου άρεσε λιγότερο στο δίσκο, και στο εξαιρετικό “Generation G”. Ακολουθεί η Elize Ryd (Amaranthe) στο “What Lies Below” που με την goth rock χροιά της δίνει ένα άλλο χρώμα στο δίσκο σε ένα τραγούδι με δυο εξαιρετικά solos. Τέλος έχουμε τη συμμετοχή του Mates Leven (Candlemass, ex Malmsteen) στο εξαιρετικό “Come Hell Or High Water” με έντονα Firewind στοιχεία και στα “If It Ends Today” με το πιασάρικο ρεφρέν και “The Demon Inside” σίγουρα το πιο “σκοτεινό” τραγούδι και από τα καλύτερα του δίσκου. Στα παραπάνω προσθέστε το καταιγιστικό εισαγωγικό instrumental “The Quest”. Σε σύγκριση με το “I’m The Fire” το “Brand New Revolution” μου έδωσε την αίσθηση ενός άλμπουμ πιο κοντά στο κλασσικό hard rock-heavy και με λιγότερο “αμερικάνικο” ήχο, που βρίσκεται αρκετά πιο πάνω ποιοτικά από τον προκάτοχο του με πιο μεστά, προσεγμένα και ίσως άμεσα τραγούδια. Το παίξιμο του Gus απλά εκπληκτικό, η παραγωγή τα σπάει και έτσι απλά και όμορφα ιδού μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
8,5/10
Πάνος Πρέντζας
[email protected]
