Οι Fugitive κατάγονται από την Ιταλία. Ξεκίνησαν την πορεία τους το 2010 και από τότε έχουν κυκλοφορήσει μόλις τρία full-length albums. Φέτος, κυκλοφόρησαν και το τέταρτο με τον τίτλο “Multiverso”. Παρά τα όσα έχουν συμβεί στη χώρα τους αλλά και γενικότερα στον πλανήτη εξαιτίας της πανδημίας, αποφάσισαν να γίνει κανονικά η κυκλοφορία του με την ελπίδα ότι θα προσφέρουν ανακούφιση και ψυχική ηρεμία στο κοινό τους. Το είδος τους; Instrumental prog.
Ο δίσκος λοιπόν αποτελείται από οχτώ κομμάτια με την διάρκειά τους να κυμαίνεται στα δύο με δεκατέσσερα λεπτά. Οι ιδέες που έχουν για τις συνθέσεις τους δεν είναι καθόλου άσχημες. Τις αδικεί όμως αρκετά η αποτύπωσή τους. Αν ήταν πιο προσεγμένη η δουλειά που έχει γίνει με την μελωδία ακόμα και εγώ που δεν συμπαθώ ιδιαίτερα instrumental albums, αυτό εδώ θα το λάτρευα.
Τα τύμπανα ακούγονται σαν κουβάδες, το μπάσο από τα effects είναι σαν να αφήνει την τελευταία του πνοή και οι κιθάρες παραδόξως είναι σωστές. Επίσης, τα μοναδικά φωνητικά που υπάρχουν στον δίσκο είναι στο πρώτο κομμάτι και απορώ γιατί υπάρχουν. Υποτίθεται έβγαλες instrumental δίσκο. Τα φωνητικά και δη αυτά τα φωνητικά, γιατί να τα βάλει κάποιος; Θα το θέσω όσο πιο ευγενικά μπορώ. Όταν είμαστε φάλτσοι και άφωνοι μένουμε στην άκρη. Δεν πιάνουμε εμείς το μικρόφωνο. Αν πάλι κανένας δεν έχει καλή φωνή ή ζητάμε από έναν τραγουδιστή να μπει έστω και για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα ή δεν τα βάζουμε καθόλου.
Είπαν ακόμη ότι θέλουν να κυκλοφορήσει κανονικά για να ξεφύγουν οι ακροατές τους από το θέμα «κορονοϊός» και να ηρεμήσουν. Σε αυτό το σημείο έχω ερώτηση. Πως υποτίθεται θα ηρεμήσει κάποιος ακούγοντας αυτό το δεκατετράλεπτο κομμάτι; Χάνεις ένα τέταρτο από την ζωή σου για να ακούσεις την λούπα ενός καταθλιπτικού μοτίβου. Riff δεν νομίζω να χαρακτηρίζεται αυτό οπότε ας μείνουμε στο μοτίβο. Βάζω να το ακούσω, περνάνε δύο λεπτά, περνάνε πέντε, περνάνε εφτά, έλεγα κάποια στιγμή θα ακουστεί και κάτι διαφορετικό και του έδινα μια ακόμα ευκαιρία για να μην το κλείσω. Περνάει το τέταρτο, τελειώνει το κομμάτι και έχω μείνει να κοιτάζω την οθόνη μου έχοντας τόσα πολλά ερωτηματικά στο μυαλό μου.
Για να ολοκληρώνουμε, ειλικρινά δεν έμεινα καθόλου ευχαριστημένη. Χρειάζεται αρκετή βελτίωση για να πεις ότι ακούγεται. Αν το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται έτσι, δεν θέλω να ξέρω πόσο χειρότερο ήταν κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων. Βέβαια ερχόμαστε πάλι στο «γούστα είναι αυτά» οπότε κάποιοι μπορεί να το εκτιμήσετε, κάποιοι μπορεί να συμφωνήσετε με την γνώμη μου. Μακάρι το επόμενο να είναι καλύτερο.
4/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
