[Οption A:]
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω με ποια λογική ο (πρώην) frontman των Queensrÿche, Geoff Tate, επέλεξε να κυκλοφορήσει solo δουλειά, τη στιγμή που το όνομα της μπάντας, ουσιαστικά υποστηρίζεται, πλέον, από τον ίδιο. Όπως και να ‘χει, το ύφος του στη συγκεκριμένη κυκλοφορία έχει παραμείνει ίδιο και απαράλλακτο. Δεν το λέω για καλό ή κακό, αυτό πάει ανάλογα με τα γούστα: αν, δηλαδή, το αγοράσεις με την προσδοκία ότι θ’ ακούσεις άκρατο πειραματισμό, θα σε απογοητεύσει.
Ο Geoff έχει, επίσης, επιλέξει έναν πιο hard rock προσανατολισμό στο ύφος των περισσότερων κομματιών (σ.σ.: βλέπε “Say U Luv It”), και έχει περιορίσει κατά πολύ τα progressive στοιχεία που βρίσκεις στους Queensrÿche. Όσο για τους τελευταίους, δε μπορώ να πω πως δε μου τους θύμισε, βέβαια, καθόλου (σ.σ.: αναμενόμενο…), αλλά παρ’ όλη την υφολογική συνέπεια που τον διέπει, οι συνθέσεις του παραμένουν χλιαρές, οι μελωδίες χιλιόμετρα μακριά από το ‘αξιομνημόνευτο’, και οι αρμονικές ακολουθίες άκρως προβλέψιμες. Η φωνή του, δε, είναι αγνώριστη με όλες τις πιθανές έννοιες!
Στιχουργικά τώρα, καλό θα ήταν να σοβαρευτεί (σ.σ.: αν και, όπως φάνηκε το τελευταίο διάστημα, δεν είναι το φόρτε του) γιατί δε νομίζω ότι ενδιαφέρουν κανέναν οι ‘ορεξούλες’ που τον ταλανίζουν…
Εν τέλει, η συγκεκριμένη κυκλοφορία, αν και δεν περίμενα κάτι καλύτερο μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δε με συγκίνησε (σ.σ.: κρίνοντας πάντα με βάση τη δυναμική του Tate). Αν δεν είστε σε mood για απογοητεύσεις, παρακάμψτε το…
5.5/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
[email protected]
[Option B:]
Απ’ ότι φαίνεται ζούμε στην εποχή που αν έχεις μια καλή προϋπηρεσία μπορείς άνετα να βγάλεις και σόλο δίσκο. Έτσι και ο Geoff Tate, γνωστός από τους Queensryche έβγαλε εδώ και λίγο καιρό το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, το “Kings &Thieves”.
Δεν μ’ αρέσει που το λέω αλλά δεν πρόκειται να μπω σε λεπτομέρειες. Ο δίσκος δεν είναι καλός. Από τη μουσική μέχρι και τα φωνητικά (!) μπορώ να πω πως κάθε δευτερόλεπτο με εκνεύρισε. Ίσως περίμενα περισσότερα από τον Tate, αλλά και από μια άλλη σκοπιά να το δούμε δεν πρόκειται για μια δουλειά που θα σου κάνει εντύπωση, ακόμα και για μια φιλική μπάντα της γειτονιάς σου.
Μάλλον δεν θα σπαταλήσω άλλο απ’ το χρόνο μου για να γράψω για ένα δίσκο ο οποίος –λογικά –και στους περισσότερους από εσάς θα αφήσει μια ξινίλα. Ωστόσο μόνο και μόνο από σεβασμό για τον μεγάλο αυτό τραγουδιστή και συνθέτη, θα πω ότι καλό είναι να του δώσετε μια ευκαιρία. Ίσως ένα – δύο από τα κομμάτια να σας αρέσουν (σ.σ.: αν και χλωμό το βλέπω).
1.5/10
Ντένια Παλαιολόγου
[email protected]
