Όταν ένα συγκρότημα έχει κάτι να σου πει στο δείχνει από τις πρώτες νότες. Ότι ακριβώς συμβαίνει και με τους απίστευτους Enforced που με το ξεκίνημα μου πήραν το σκαλπ. Αυτό που ακούω είναι thrash metal στα καλύτερά του. Δημιουργήθηκαν το 2016 και το “Kill Grid” είναι ο δεύτερος τους δίσκος που ακολούθησε το ντεμπούτο τους με τίτλο “At Τhe Walls” του 2017 αλλά δυστυχώς έμεινε στην αφάνεια διότι δεν υπήρξε αρκετή προώθηση. Οι Enforced έχουν όλα τα φώτα για να αφήσουν ιστορία πίσω τους.
Η αρχή γίνεται με το “The Doctrine”, μια άψογη παραγωγή μου προσφέρει με τον καλύτερο και πιο ισορροπημένο τρόπο όλα τα όργανα στο πιάτο. Στις κιθάρες οι Will Wagstaff και Zach Monahan δημιουργούν riff-άρες ενώ στα drums ο Alex Bishop πραγματικά εντυπωσιάζει με το παίξιμο του. Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα φωνητικά του Knox Colby που δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο για να ακούσω εδώ.
Μια μικρή παρένθεση, σε ένα τέτοιο συγκρότημα αξίζει με το παραπάνω μια από τις καλύτερες εταιρείες που υπάρχουν οπότε δεν είναι τυχαίο ότι τους έχει αναλάβει η Century Media. Καθώς η ακρόαση συνεχίζεται έχω φτάσει αισίως στο ομότιτλο πέμπτο κομμάτι “Kill Grid”. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του δίσκου στο ξεκίνημα έχει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που σηκώνει την τρίχα κάγκελο. Οι κιθάρες μαζί με τα drums δημιουργούν ένα thrash μείγμα που σίγουρα θα σας αρέσει θυμίζοντας έντονα Sepultura. Τα “Blood Ribbon”, “Curtain Fire” και “Beneath Me” συνοδεύονται με μια έντονη επιρροή από Slayer ενώ αυτά που είναι πρώτα στις προτιμήσεις μου είναι τα “Malignance” και “Hemorrhage” τα οποία θα τα ακούτε ξανά και ξανά.
Συνοψίζοντας, με το δεύτερο album τους οι Enforced επιτυγχάνουν να καθιερωθούν ως ένας από τους αδιαμφισβήτητους πρωταγωνιστές της crossover thrash metal σκηνής. Οι εννέα αυτές συνθέσεις είναι ένα νέο μείγμα από Exodus, Slayer, Sepultura και προσφέρονται αποκλειστικά για mosh-pit. Κανένα τραγούδι δεν υστερεί σε κάτι, με πολύ γρήγορες στιγμές αλλά και αργές που στην κυριολεξία τα σπάνε. Οι Enforced δημιουργούν ένα συναίσθημα, πως να το πω, μια ταραχή, που σου ανεβάζει την αδρεναλίνη και θες να τρέξεις προς κάθε κατεύθυνση και να αρχίσεις να σπας ό,τι βρίσκεις μπροστά σου. Όταν η μουσική που ακούς σε ντοπάρει τόσο πολύ, τότε εδώ κάνεις μια στάση και αγοράζεις ακόμα και τις κάλτσες του συγκροτήματος βοηθώντας τους να συνεχίσουν να βγάζουν δίσκους σαν και αυτόν.
8,5/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
