Κάνοντας τις ψαχτικές μου για αυτή τη μπάντα διαπίστωσα ένα πράγμα: είναι πραγματικά underground. Ένα πράγμα θα σας πω: Funeral doom από τα έγκατα του τάφου και από του Καναδά με μόλις 3 κομμάτια στο δίσκο και η διάρκεια αυτού περίπου 50 λεπτά. Όποιος δεν την παλεύει με τις αργές ταχύτητες όπως και με τις κηδείες καλύτερα να μην μπει στον κόπο να τους ψάξει. Μ’ αρέσει το funeral doom. Αλήθεια. Αλλά πραγματικά αυτόν τον δίσκο τον πάλεψα μόνο μετά τις 3 τα ξημερώματα, με ελάχιστο φωτισμό και μετά από μια πολύ στραβή μέρα. Η ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί αυτός ο δίσκος είναι σαν να σε έχουν θάψει ζωντανό κι εσύ να προσπαθείς να βγεις από ‘κει μέσα καθώς σου τελειώνει το οξυγόνο. Εννοείται πως δεν θα τα καταφέρεις. Η συνταγή είναι απλή: 2 νότες ανά λεπτό, τα πλήκτρα κυριαρχούν, οι κιθάρες έρπονται και κατά διαστήματα ξεχωρίζεις με δυσκολία κάτι θαμμένα black ξεσπάσματα που όμως σβήνουν γρήγορα. Δεν έχω να πω πολλά για αυτή την κυκλοφορία γιατί το αν θα αρέσει σε κάποιον ή όχι έγκειται εξ’ ολοκλήρου στην ιδιοσυγκρασία του κι εγώ γούστα δεν θα κρίνω. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι το διασκέδασα αλλά στην τελική δεν νομίζω ότι η διασκέδαση κάποιου ήταν ο πρωταρχικός τους σκοπός. Από μένα…
5/10
Αγγελική Καπίρη
