Είναι ωμό, είναι χύμα και δισκάρα…Τι να είναι άραγε; Για όσους δεν γνωρίζουν τι εστί Jucifer δεν ξέρω κατά πόσο είναι η κατάλληλη στιγμή για να τους μάθουν γιατί κατ’ εμέ θα πρέπει να πάρουν τα πράγματα απ’ την αρχή. Τους συστήνω λοιπόν όπως επιβάλει το Savoir Vivre: πρόκειται για μια μπάντα που σχηματίστηκε επί αμερικανικού εδάφους το 1993 από μόλις δύο μέλη, από το δίδυμο Edgar Livengood στα τύμπανα και την hardcore beauty Amber Valentine στην θέση πίσω απ’ την κιθάρα και το μικρόφωνο. Ορκισμένοι υπέρμαχοι της underground σκηνής ξεκίνησαν της δισκογραφική τους δραστηριότητα το 1995 κάνοντας λούπες σε πολλά διαφορετικά είδη. Αυτή τη φορά επέστρεψαν στην έδρα τους όμως χαρίζοντάς μας έναν από τους πιο βίαιους, ωμούς και true δίσκους που έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής απ’ αυτούς, με μόνο μειονέκτημα ότι μπορεί να χαλάσει τους οπαδούς που τους προτιμούσαν περισσότερο μελωδικούς. Έχω ακούσει ότι η Jucifer live εμπειρία είναι κάτι που δεν το συναντάς συχνά, με την ικανότητα που έχουν δύο άτομα να εκπέμπουν τόση ενέργεια και επιθετικότητα. Το ‘Throned In Blood’ μου δίνει την εντύπωση ότι έχουν μεταφέρει αυτό τους το πλεονέκτημα σε περιβάλλον studio και το αποτέλεσμα απλά το επιβεβαιώνει.To concept του album τριγυρνάει γύρω από την φρίκη του πολέμου και ταιριάζει απόλυτα με το όλο mood που από τη μια σέρνεται σε sludge-doom ρυθμούς κι απ’ την άλλη σε πετάει σε μια thrash κιμαδομηχανή. Οι κιθάρες είναι απλές και κοφτερές σαν τα ξυράφια του Sweeney Todd και η τσαντισμένη Amber το εναλλάσσει τα φωνητικά μεταξύ ανάρμοστής τσιρίδας, Slayer και μερικά ψυχωτικά καθαρά. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πάντως ήταν το τελευταίο κομμάτι με τίτλο ‘Armaggedon’ που ακούγεται τόσο θρηνητικά μετά το χάος που προηγήθηκε που σε ανατριχιάζει. Κι επειδή έχω ήδη αρχίσει να κάνω τούμπες και να ξεφεύγω θα πω κλείνοντας ότι οι Jucifer έχουν την επίσης εκπληκτική ικανότητα να αγγίζουν οπαδούς από πολλά και διαφορετικά είδη. Ακούστε το και θα καταλάβετε. Σίγουρα.
9/10
Αγγελική Καπίρη
