Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “Pieces Of Mankind”, οι Acid Death έδωσαν άλλη μια κλωτσιά στον **λο της Ελληνικής σκηνής. Είναι όμως πραγματικά απίστευτο το πόσο διαφορετικοί ακούγονται στη δεύτερη προσπάθειά τους, το “Random’s Manifest” και μόλις ένα χρόνο μετά από την κυκλοφορία του πρώτου τους album.
Οι διαφορές ξεκινούν από τα φωνητικά του Σάββα Μπετίνη, τα οποία deathίζουν πλέον και συνεχίζουν με την όλη αίσθηση του δίσκου, ο οποίος είναι σίγουρα πολύ πιο death από ότι η πρώτη τους προσπάθεια, κάνοντάς με να του χαρακτηρίζω πλέον μια τεχνική death / thrahs μπάντα. To remaster του δίσκου, δεν έχει μεγάλες διαφορές από αυτό του “Pieces Of Mankind”, αφού τα πάντα ακούγονται πιο καθαρά αλλά και με περισσότερο όγκο, κάτι το οποίο αναδεικνύει περισσότερο και το death metal στοιχείο.
Από εκεί και πέρα, η μπάντα ακολούθησε ένα δρόμο τον οποίο δυστυχώς δεν καταλαβαίνω ακόμη και σήμερα. Τα μελωδικά στοιχεία είναι ελάχιστα, σε κομμάτι όπως το “Curse of Flesh” και το “In Sorrow” (με τα guest καθαρά φωνητικά του Λεωνίδα Χατζημιχάλη / x-Fata Morgana, Immensity). Τα πλήκτρα / πιάνο του Nigel Fox να μπαίνουν ακόμη πιο μπροστά, προσδίδοντας μια ακόμη πιο jazz αίσθηση στα κομμάτια.
Εκτός του πρώτου τραγουδιού, “Perfect Enemy”, το οποίο είναι καταιγιστικό, τα υπόλοιπα κομμάτια έχουν υπερβολικά πολύπλοκα μέρη. Κάτι το οποίο πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά, χάνει το νόημα του. Υπάρχουν διάσπαρτα μέρη σε όλο το δίσκο με grooves και μελωδικά στοιχεία, αλλά όλα έχουν επισκιαστεί από την τεχνικότητα που θέλησαν οι Acid Death να βάλουν μπροστά στο “Random’s Manifest”. Σαν κερασάκι στη τούρτα υπάρχει και ένα κομμάτι, το οποίο από ότι καταλαβαίνω ήταν να μπει σε ένα demo το 1998, το “I Walk By The Moonlight”, το οποίο μπήκε βέβαια δεν έχει και τον καλύτερο ήχο, αλλά δείχνει το thrash πρόσωπο της μπάντας και είναι αρκετά καλό. Θα μπορούσε να ηχογραφηθεί και κανονικά πιστεύω…
Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ και πάλι να μην παραδεχτώ τη μουσικότητα της μπάντας και τις άπιαστες τεχνικές τους ικανότητες και να παραδεχτώ ότι οι οπαδοί του progressive / τεχνικού death / thrash θα γουστάρουν πολύ το όλο εγχείρημα. Κάποιοι έχουν πει ότι σε αυτό το δίσκο οι Acid Death πάντρεψαν τους Dream Theater με το death / thrash. Δεν μπορώ να πω ότι έχουν και άδικο.
Για το Δίσκο: 6,5/10
Για το Re-Issue: 9/10
Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
