Νεοκλασικό Power Metal Γερμανικής κοπής με AOR ερωτιάρικες εκλάμψεις ανά κομμάτια και ανά σημεία. Για όσους έχουν ασχοληθεί να πω ότι είναι αρκετά πιο εύστοχος δίσκος από το προηγούμενο. Για όσους δεν ξέρουν τους At Vance η μπάντα παίζει ένα κράμα Freedom Call και Yngwie Malmsteen όπου ουσιαστικά τα νεοκλασικά σολίδια αλά Malmsteen συνήθως αντικαθιστούν τις leadάρες αλά Freedom Call. Επίσης για όσους δεν γνωρίζουν τους At Vance να ξέρουν ότι πρόκειται για μια από αυτές τις μπάντες που πραγματικά τις ευχαριστιέσαι καθώς κάποιο ουσιαστικό στραβοπάτημα δεν έχουν κάνει, αν και η αλήθεια να λέγεται, όπως λένε τα κακά στόματα ποτέ δεν ξαναέφτασαν την αίγλη της τριπλέτας “Heart of Steel”, “Dragonchaser” και “Only Human”, που βέβαια είναι δίσκοι που αγγίζουν το 10 για μένα. Έτσι και αυτός ο δίσκος δεν καταφέρνει να τα φτάσει όχι όμως επειδή υπάρχει κάτι κακό εδώ μέσα, πέρα από κάποια κομμάτια fillers (για το επίπεδο των At Vance) τα οποία και πάλι κωλολένε. Απλά δεν είναι, δυστυχώς, όλα τα κομμάτια έπη όπως στα προαναφερθέντα δισκάκια. Παρ’ όλα αυτά εδώ θα βρούμε πολύ όμορφα και ζουμερά κομμάτια με μεγάλη ποικιλομορφία ανάμεσα τους ΟΛΑ στολισμένα από την πανέμορφη κιθάρα του Olaf Lenk, τόσο μελωδικά όσο και τεχνικά αλλά και τη πολύ όμορφη και ώριμη φωνή του Rick Altzi. Έχουμε καταρχήν τον ύμνο του δίσκου ‘Saviour’ σε απόλυτα πανέμορφο νεοκλασσικό πνεύμα, ενώ αντίστοιχο και πιο βαρύ το εναρκτήριο τρομερό άσμα, ‘Heaven Is Calling’. Επίσης όμορφο και δροσερό το ‘Tokyo’ με το οποίο είχαμε έρθει σε επαφή ήδη από πέρσι. Γενικά άσχημο κομμάτι δεν φαίνεται να υπάρχει, ίσως να ξενίσουν μερικούς οι μελιστάλαχτες αλλά όχι και ανάλατες μπαλάντες. Ίσως να έπρεπε να είναι λίγο μικρότερος ο δίσκος γιατί μπορεί να κουράσει κάποιους, μη fans του ήχου, να το ακούσουν μονοκοπανιά, παρά ταύτα είναι must κυκλοφορία για τσεκάρισμα.
8.5/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
