Μην ξεγελιέστε. Δεν πρόκειται για εκείνους τους γότθους Ιταλούς, ούτε για γότθους γενικότερα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετές μπάντες που φέρουν αυτό το όνομα και αν κρίνουμε από το γεγονός ότι Macbeth είναι μια τραγωδία του Shakespeare, σε ελάχιστες απ’ αυτές ταιριάζει (εκτός και αν το δούμε από την σαδιστικά αστεία πλευρά!) Ομολογώ πως δεν είχα ξανακούσει κάτι απ’ αυτούς και ψάχνοντας την βιογραφία τους έμεινα κατάπληκτη: υπάρχουν από το 1985 και αυτός είναι ο πρώτος δίσκος που κατάφεραν να κυκλοφορήσουν! Όχι από ανία, αλλά από τις πάμπολλες αντιξοότητες που αντιμετώπισαν κατά καιρούς. Κατ’ αρχάς είναι απ’ τις πρώτες metal μπάντες που σχηματίστηκαν στη Γερμανία πριν καταρρεύσει η Ρεπουμπλικανική Δημοκρατία (λίγο πριν πέσει το τοίχος του Βερολίνου δηλαδή) και η πρώτη τους προσπάθεια για live είχε κάπως… τσουχτερό αντίτιμο καθώς τους απαγορεύτηκε να ξαναεμφανιστούν σε οποιαδήποτε σκηνή (εκείνη τη χρονική περίοδο η ελευθερία λόγου και έκφρασης ήταν πετυχημένο ανέκδοτο!) και τους επέβαλε πρόστιμο. Μετά απ’ αυτή την ψυχρολουσία ο καθένας πήρε τον δρόμο του και επανεντάχθηκαν το ’87 σαν ‘Caiman’ αυτή τη φορά. Και εκεί που τα πράγματα έδειχναν να στρώνουν κυρίως με την κατάρρευση της Γ.Ρ.Δ. το ’89, την ίδια χρονιά αυτοκτονεί ο τραγουδιστής του και αυτό σημαίνει αυτόματα το τέλος της μπάντας. Αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν το βάζουν εύκολα κάτω…Το ’93 κάνουν άλλη μια προσπάθεια επανένταξης κάνοντας κάποια live όμως για άλλη μια φορά η τύχη τους γυρνάει επιδειχτικά την πλάτη καθώς σκοτώνεται ο ντράμερ τους! (η γκαντεμιά προσωποποιημένη όμως!). Διαβάζοντας όλα αυτά λοιπόν και μετά την κυκλοφορία του ‘Gotteskrigger’ έχω την εντύπωση ότι τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο για την επιμονή που έδειξαν, αποδεικνύοντας ότι αν κάποιος έχει πραγματικούς στόχους τους πετυχαίνει. Το album περιστρέφεται γύρω από την τεχνοτροπία του μελωδικού heavy metal με κάποια ατμοσφαιρικά περάσματα, κάποιες ελάχιστες thrash στιγμές και μερικές φόρες μου έφερε στο μυαλό Die Apokalyptischen Reiter. Με αρκετά ενδιαφέρον υλικό λοιπόν και έναν τραγουδιστή που σου βγάζει συναίσθημα ελπίζω αυτή η μπάντα να δικαιωθεί όπως της αρμόζει στο μέλλον.
7/10 (ο επιμένων νικά!)
Αγγελική Καπίρη
