Οι Αμερικανοί black/death metallers κυκλοφορούν το νέο τους άλμπουμ μέσω της Hammerheart Records και με αυτόν το δίσκο, φθάνουν τις οχτώ ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές. Η πορεία των Aurora Borealis ξεκίνησε το 1994, από τον Ron Vento (σ.σ.: φωνητικά, κιθάρα) που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ηγείται του συγκροτήματος. Το σχήμα από το Maryland αποτελείται ακόμα από τους Mark Green (σ.σ.: τύμπανα) και Eddie Rossi (σ.σ.: μπάσο).
Το “Prophecy Is The Mold In Which History Is Poured” ξεκινά την πορεία του με ένα intro μερικών δευτερολέπτων με τίτλο “From The Abyss Reborn”, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να μας βάλει στο κλίμα που ακολουθεί με θεματολογία, αρχαίους Θεούς και πολιτισμούς. Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ στην ουσία είναι το “God Hunter”, που έρχεται μετά την εισαγωγή, απολύτως επιθετικά με φοβερές εναλλαγές ρυθμού, τρομερή ταχύτητα, blast beats και πολλά progressive στοιχεία με τα γνωστά σε όλους μας ασυντόνιστα solo που υπάρχουν σε πολλά death metal συγκροτήματα. Αρκετά φλύαρο κατά τη προσωπική μου άποψη. Τρίτο κατά σειρά βρίσκουμε το “The House Of Nimrod”. Εδώ έχουμε μία… πιο death metal κατεύθυνση, με πιο βαριά brutal φωνητικά, βαριά riffs και καλύτερη ροή σε σχέση με το προηγούμενο. Η ταχύτητα παραμένει καταιγιστική.
Στη συνέχεια έρχεται το “Ephemeral Rise”. Η ζυγαριά γέρνει κατά πολύ προς τη black metal μεριά του συγκροτήματος. Νομίζω ότι είναι και το πρώτο τραγούδι που μου έδωσε ένα… “feeling” μέχρι στιγμής. Υπάρχουν κάποιες ωραίες μελωδίες, πολύ καλά παιξίματα στα τύμπανα και κάποιες ωραίες συνθέσεις γενικότερα. Επόμενο κομμάτι είναι το “Serenade Of Designations”. Στα ίδια επίπεδα με τα δύο πρώτα. Αδιάφορο. Στο νούμερο έξι έχουμε ένα ιντερλούδιο για το “Founding Fathers Of Deception”. Τίποτα το αξιοσημείωτο κι εδώ. Μετά έρχεται να μας δώσει λίγο ενδιαφέρον με τα ωραία riffs του και τον groovy ρυθμό του, το “Khafres Mark”. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τα “Awakening”, “Hymn To The Archfiend” και “Cosmic Control Mechanism”.
Ακατάπαυστη φλυαρία στα φωνητικά, κουραστικό μπρος πίσω στο ρυθμό, καλοί μουσικοί κατά τα άλλα και καλή παραγωγή. Αυτό το ύφος με κουράζει υπερβολικά και πέρα από λίγες ωραίες και ενδιαφέρουσες στιγμές, δεν βρήκα κάτι άλλο που θα με κάνει να ασχοληθώ παραπάνω.
6/10
Ανδρέας Ζώρας
[email protected]
