Υπάρχουν μπάντες που παίρνουν την κατάσταση πολύ στα σοβαρά και προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεγαλώσουν το όνομά τους και να κατακτήσουν παραπάνω κοινό. Υπάρχουν και αυτές που το πάνε χαλαρά και όποτε βρουν διαθέσιμο χρόνο θα ασχοληθούν με τη μουσική τους. Υπάρχουν και αυτές που το κάνουν μόνο και μόνο για να περάσουν καλά, να πίνουν μπύρες στα προβάδικα και γενικά να κάνουν όσο περισσότερο χαβαλέ μπορούν.
Οι Balls Gone Wild πάντως, δεν παίρνουν τους εαυτούς τους τόσο στα σοβαρά. Το καταλαβαίνεις από το όνομά τους. Το καταλαβαίνεις από τον τίτλο και το εξώφυλλο του ντεμπούτου τους “Dicks Made Of Dynamite” το 2013. Το καταλαβαίνεις και από τα ονόματά τους. Vince Van Roth, Tom Voltage, Dommy Lee. Η δεύτερη full-length δουλειά των Γερμανών λοιπόν, κάνει (σ.σ.: υποθέτω) ό,τι και η πρώτη. Μία κυκλοφορία για να περάσεις καλά, χωρίς να χρειαστεί να μπεις σε μεγάλες αναλύσεις.
Η μουσική τους λοιπόν είναι κατά κύριο λόγο hard rock με κάποιες metal και punk επιρροές. Μπόλικα riffs, αλήτικα κύρια φωνητικά και πολλά δεύτερα, ειδικά στα ρεφρέν. Τα “High Roller”, “Balls Gone Wild” και “Devil’s Woman” είναι καρφί επηρεασμένα από AC/DC. Το “Keep It Hot” έχει κιθάρες που θυμίζουν πάρα πολύ τις πρώτες δουλειές των Iron Maiden αλλά αυτό που μου τη βίδωσε είναι ότι έβαλαν τον στίχο “chop your breakfast on a mirror”. Τα “MoFo” και “Flying High” έχουν έναν εντελώς punk αέρα. Μέχρι και τη φράση “of all the things I’ve lost, I miss my mind the most” έχουν χρησιμοποιήσει, την οποία έχει γράψει ο Mark Twain και λανθασμένα αποδίδεται στον Ozzy. Τα υπόλοιπα κινούνται πάνω κάτω στην ίδια λογική, δηλαδή hard rocking κομμάτια ιδανικά για να πιείς πολλές μπύρες και να περάσεις καλά.
Οι επιρροές των παιδιών είναι πολλές και προσπαθούν να χωρέσουν όσες πιο πολλές μπορούν στα τραγούδια τους. Το περίεργο βέβαια είναι ότι τα μόνα που ξεχώρισα και μου έμειναν στο μυαλό, ήταν αυτά τα οποία θύμισαν τους AC/DC. Σαν κυκλοφορία, δεν μου έδωσε κάτι περισσότερο αφού λείπουν τα στοιχεία που θα απογειώσουν τα κομμάτια. Αλλά αφού αυτοί περνάνε καλά και γουστάρουν με τη μπάντα τους, εμένα τι λόγος μου πέφτει;
5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
