Οι Αμερικανοί Black Anvil είναι μία αρκετά ιδιαίτερη μπάντα που ενώ ο ήχος τους παραπέμπει στο black/thrash, αυτό το album δεν είναι αυτό που θα περίμενε ο μέσος οπαδός του είδους να ακούσει!
Φτάνοντας πια στο τέταρτο full-length τους, ο ήχος τους έχει πάρει πλέον μία ιδιαίτερη τροπή προς το ατμοσφαιρικό metal, πράγμα το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, απλά δείχνουν να έχουν χάσει το νεύρο τους!
Οι ρυθμοί έχουν πέσει ακόμα περισσότερο, η δουλειά στις κιθάρες είναι αρκετά καλή και οι μελωδίες διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ τα γρήγορα “τρεμουλιαστά” riffs που θα περίμενε κάποιος από μία μπάντα του ιδιώματος υπάρχουν ακόμα, αλλά όπως είπα και πιο πριν, αισθητά λιγότερα και άνευρα. Το μπάσο σαν κύριο χαρακτηριστικό του ήχου τους είναι στεντόρειο και ανεβάζει την όλη προσπάθεια αρκετά γεμίζοντας παντού. Τα φωνητικά είναι προσεγμένα και αρκετά ενδιαφέροντα, αλλά στερούνται τη δυναμικότητα των προηγούμενων κυκλοφοριών. Τα καθαρά σημεία ωστόσο έχουν αυξηθεί και καταλαμβάνουν αρκετά μεγαλύτερο χώρο στο album, δίνοντας έτσι μία ποικιλία στη μουσική των Black Anvil, η οποία τελικά βγαίνει όμορφα προς τα έξω.
Μπορεί οι εποχή του extreme metal να τελείωσε λίγο άδοξα για τη μπάντα αλλά έχουμε ένα καλό, σε σύνολο, album που προτείνετε για αρκετές χειμωνιάτικες βροχερές μέρες και αρκετή ατμόσφαιρα!
7/10
Παναγιώτης Τουφεξίδης
[email protected]
