Οι Black Majesty είναι άλλο ένα συγκρότημα του οποίου για κάποιο λόγο έχασα τα ίχνη εδώ και πολλά χρόνια. Είχα ακούσει το ντεμπούτο τους “Sands Of Time” πίσω στο 2003 και μάλλον και τον επόμενό τους, “Silent Company” δύο χρόνια μετά, αλλά κατόπιν έπεσαν κάτω από το ραντάρ μου. Με μεγάλη χαρά βλέπω ότι συνεχίζουν ακάθεκτοι και το 2018 τους βρίσκει με νέο δίσκο, τον έβδομο κατά σειρά!
Δεν μπορεί να πει πολλά πράγματα κάποιος για την μουσική των Black Majesty. Και αυτό όχι γιατί δεν παίζουν καλά. Το αντίθετο. Απλά αυτό που θα ακούσει ο ακροατής από τα ηχεία θα του φανεί τόσο γνώριμο και φιλικό προς τα αυτιά που άσχετα το πόσες δουλειές έχει ακούσει από το σχήμα, πιστεύω πως θα νιώσει έναν άμεσο δεσμό μαζί τους.
Ειδικά αν τα ακούσματα σας περιλαμβάνουν την Keepers περίοδο των Helloween, δηλαδή αν ανήκετε στον μισό πληθυσμό τις Γης, εδώ θα νιώσετε σαν στο σπίτι σας. Οι Black Majesty έχουν σαν ευαγγέλιο τα δύο Keeper, και πολύ καλά κάνουν, αλλά και κατ’ επέκταση τους Iron Maiden. Η μουσική τους είναι ένας συνδυασμός ταχύτητας και μελωδίας. Κιθάρες με γκάζι και ρεφραίν με φοβερή μελωδία. Μπορεί ο John Cavaliere να μην είναι ο Kiske, όμως την τιμά την power metal φανέλα με μια ζεστή φωνή και μια έντιμη παρουσία στα τραγούδια.
Η παραγωγή θα μπορούσε να είναι σίγουρα καλύτερη μιας και σε κάποια σημεία που το γκάζι χτυπάει κόκκινο χάνεται ελαφρώς η μπάλα. Μικρό το κακό, πραγματικά, αλλά η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιες λεπτομέρειες χωρίζουν τα σχήματα σε κατηγορίες και βεληνεκές.
Όπως και να έχει, το “Children Of The Abyss” περιλαμβάνει πολλά και καλά κομμάτια. Ενδεικτικά σας προτείνω να ακούσετε το ‘Something’s Going On’ και ‘Hideaway’ για να πάρετε μια γεύση. Προσωπικά θεωρώ πως ο εν λόγω δίσκος θα ικανοποιήσει όλους τους οπαδούς του Ευρωπαϊκού power metal.
7.5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
