Οι Born Again μας έρχονται από την Γαλλία και το “True Heavy Nation” είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους, μετά το ντεμπούτο τους “Strike With Power”. Έχοντας υπόψιν, ότι η μπάντα σχηματίστηκε το 2018, μάλλον μιλάμε για τέσσερα παλικάρια που έχουν πολύ όρεξη να δουλέψουν σοβαρά στη μουσική τους. Δεν έχω ακούσει το ντεμπούτο της μπάντας, οπότε δεν μπορώ να κάνω κάποια σύγκριση, αν και ακούγοντας το δίσκο, μάλλον οι διαφορές είναι ελάχιστες.
Πως βγάζω αυτό το συμπέρασμα; Μα φυσικά από το στυλ της μουσικής που παίζουν οι Born Again, το οποίο είναι μια μίξη southern και NWOBHM. Οι κύριες επιρροές της μπάντας είναι οι Saxon, Motorhead και Thin Lizzy, ενώ στην εξίσωση μπαίνουν λίγο και οι Judas Priest με τους Black Label Society. Αν νομίζετε πως αυτές οι επιρροές προκαλούν μια ομελέτα, δεν έχετε δίκιο, γιατί οι Born Again έχουν καταφέρει να δέσουν τις επιρροές τους πολύ καλά σε ένα πολύ σταθερό και συμπαγέςmetal σύνολο.
Τι μπορούμε να πούμε για το σύνολο του δίσκου; Με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι δεν με ενθουσίασε το σύνολο των τραγουδιών, πρώτον λόγω του ότι η μπάντα επικεντρώνεται σε riffs και όχι τόσο σε μελωδίες, γεγονός που καθιστά το είδος που παίζουν αρκετά κουραστικό. Αφ’ ετέρου οι ιδέες τους είναι χιλιοπαιγμένες και δεν προκαλούν κάποιο είδος ανάγκης να ακούσεις πάλι κάτι. Όταν η μπάντα καταφέρνει να βάλει τις μελωδίες μπροστά, το αποτέλεσμα είναι θετικό, όπως στα τραγούδια “Ghost Rider” (η εισαγωγή είναι ακριβώς ίδια με το “747” των Saxon), “Never Give Up”, το πολύ metalομώνυμο “True Heavy Nation” και το southern-ίζον “King Of Pain”. Υπάρχει και η πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή στο “You Can’t Stop Rock ‘N’ Roll” των Twisted Sister, που η μπάντα έχει φέρει στα μέτρα της και στον ήχο της, κάνοντάς το ένα από τα highlight του δίσκου.
Το “True Heavy Nation” είναι ένας αρκετά κιθαριστικός δίσκος και αυτό φαίνεται και από το riffing αλλά και τα solo του Chris, ο οποίος δείχνει ότι είναι ένας πολύ καλός κιθαρίστας και γνώστης του οργάνου. Η φωνή του Thierry, έχει το περισσότερο γρέζι και βραχνάδα που έχω ακούσει ποτέ σε τέτοιά κυκλοφορία, βγάζοντας μια χροιά α-λά Lemmy και Boltendahl (Grave Digger). Το rhythm section των Pich (τύμπανα) και Christopher (μπάσο), δεν κάνει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά κρατάει όμορφα τα grooves των τραγουδιών.
Δεν μπορώ να πω όμως ότι το “True Heavy Nation” με ενθουσίασε, αφού οι ιδέες στα περισσότερα τραγούδια μου φάνηκαν πολύ απλές, ενώ όταν η μπάντα προσπαθεί να κάνει το έξτρα βήμα, πχ. “Children Of The Storm”, ακούγεται αρκετά βαρετή. Το μονότονο στυλ και η έλλειψη πρωτοτυπίας είναι δυο από τα συστατικά που θα με αναγκάσουν να προτείνω το δίσκο μόνο σε αυτούς που τους αρέσει το NWOBHM με ένα touch από southern.
5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
