Ceremonial Oath. Μία λατρεμένη μπάντα για όσους ασχολούνται με το χώρο του melodic death metal, αν και δεν μπορείς να πεις ότι έχουν την πιο πλούσια ιστορία στο συγκεκριμένο χώρο. Η πρώτη τους μορφή λεγόταν Striker το 1988 και κράτησε για ένα χρόνο. Για άλλα δύο χρόνια λέγονταν Desecrator, κυκλοφόρησαν δύο demos και η αλλαγή στο τωρινό όνομα έγινε το 1991 μέχρι το 1996 όταν και το διέλυσαν. Ευτυχώς επανήλθαν το 2012, χωρίς όμως να έχουν βγάλει κάτι καινούριο από τότε.
Η κληρονομιά που έχουν αφήσει είναι ένα demo, ένα EP (περιέχουν τα ίδια τραγούδια τα οποία μπήκαν και στο ντεμπούτο τους), τα full-lengths “The Book Of Truth” (1993) και “Carpet” (1995) με το τελευταίο να μπαίνει σε ένα split με το “Gardens Of Grief” των At The Gates. Όσο για τα μέλη της μπάντας; Εδώ υπάρχει πολύ ενδιαφέρον.
Η αρχική σύνθεση συνεχίζει μετά την επανένωσή τους, δηλαδή οι Markus Nordberg στα τύμπανα, Anders Iwers (Dark Tranquillity, Tiamat, ex-In Flames) στις κιθάρες, Jesper Strömblad (CyHra, Dimension Zero, ex-In Flames) στο μπάσο και Oscar Dronjak (HammerFall) σε κιθάρες και…φωνητικά! Σε αυτό το album βέβαια οι δύο τελευταίοι είχαν αποχωρήσει και τη θέση τους πήραν άλλοι μουσικοί με σημαντικότερο τον Anders Fridén (In Flames) στα φωνητικά ενώ υπάρχει και έκτακτη συμμετοχή του μοναδικού Tomas Lindberg (At The Gates).
Δυστυχώς υπάρχουν μόνο έξι κομμάτια στο album, τα οποία μπορεί να είναι λίγα και να διαρκούν είκοσι τέσσερα λεπτά, αλλά είναι εξαιρετικά. Την κυκλοφορία συμπληρώνουν δύο φοβερές διασκευές, τα “Hallowed Be Thy Name” και “Disposable Heroes” (αν δεν ξέρετε ποιων συγκροτημάτων είναι, κάτι δεν κάνετε σωστά στη ζωή σας). Το δεύτερο δεν υπήρχε στην αρχική έκδοση, μόνο στη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία και είναι παρμένο από μια συλλογή. Πέρα λοιπόν από αυτό το κομμάτι και ένα πολύ ελαφρώς αλλαγμένο εξώφυλλο, δεν έχει προστεθεί κάτι διαφορετικό.
Το υλικό είναι melodic death metal όπως το καθιέρωσαν οι μπάντες του Gothenburg στις αρχές των 90s, φαίνεται έτσι κι αλλιώς από τους μουσικούς που συμμετέχουν. Οι οπαδοί των Dark Tranquillity, In Flames (των καλών, όχι της παρωδίας που είναι τώρα) και At The Gates δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουν ασυγκίνητοι, ειδικά όσοι γουστάρουν και τις πρώτες κυκλοφορίες των συγκεκριμένων σχημάτων. Σαν επανακυκλοφορία λοιπόν, δεν προσφέρει κάτι το τρομερό σε αντίθεση με αυτή του “The Book Of Truth”. Σαν album γενικά είναι μία ιστορική δισκάρα που όσοι οπαδοί του ήχου δε γνωρίζουν, πρέπει να ακούσουν άμεσα.
9/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
