Προτού ξεκινήσω να λέω οτιδήποτε άλλο, θα ήθελα όλοι να σταματήσουμε ό,τι κάνουμε και να θαυμάσουμε την εξωφυλλάρα του δίσκου, η οποία είναι πα-νέ-μορ-φη. Είναι δημιούργημα του Adam Burke από το Portland, ο οποίος εξειδικεύεται στους χειροποίητους πίνακες, και δε μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να σας στείλω όλους στο Instagram του για να δείτε και τα υπόλοιπα έργα του (δε με πληρώνει για αυτό το promo, το ορκίζομαι).
Η συγκεκριμένη κυκλοφορία, λοιπόν, αποτελεί τη δεύτερη δουλειά των Αμερικανών Cloak και ενώνει το black metal με το rock ‘n’ roll. Αυτό, βασικά, δε θα έπρεπε να μας κάνει καν εντύπωση, καθώς έχουμε δει ακόμη πιο (φαινομενικά τουλάχιστον) άκυρα μουσικά παντρέματα. Στην περίπτωσή μας, όμως, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά άκυρο είναι, αφού ο τελικός ήχος είναι εξαιρετικά ατμοσφαιρικός και μελωδικός.
Το “The Burning Dawn” περιέχει 9 κομμάτια, από τα οποία, το αρχικό “March of the Adversary” και το “The Fire, The Faith, The Void” είναι δύο μελαγχολικά και παράλληλααπειλητικά instrumental. Η μουσική δε βασίζεται αυστηρά στο παραδοσιακό, παγωμένο black metal που ξέρουμε, αλλά η νοσηρή του αύρα είναι διάχυτη σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και κυρίως στα riff του. Θα έλεγα ότι πιάνει το melodic black metal (μη χαρείτε και σκεφτείτε τίποτα Dissection, ωστόσο) και το φέρνει σε μια ακόμη πιο μελωδική μορφή. Τα φωνητικά έχουν τον κατάλληλο τόνο, ούτε πολύ ψιλά, ούτε πολύ βαθιά, για να αναδείξουν τη σκοτεινή ομορφιά του album.
Ο δίσκος κυλάει αρκετά καλά μέχρι περίπου τη μέση, από εκεί και έπειτα, όμως, αισθάνομαι ότι κάνει κοιλιά και μπορεί να αρχίσει να κουράζει τον ακροατή. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν κανένα τραγούδι δεν έχει αυτό το κάτι που θα εντυπωθεί στο μυαλό σου και θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς του δίσκου. Είναι απλώς όμορφα παιγμένη μουσική. Για όποιον αγαπά μπάντες όπως οι Tribulation, θα είναι ένα ευχάριστο άκουσμα.
6/10
Τζούλια Τσαγκάρη
