[Option A]
Οι Squidhead είναι μια one man’s band και συγκεκριμένα πρόκειται για μια περσόνα που δημιούργησε ο Βέλγος κιθαρίστας Pierre “Pish” Minet. Η δημιουργία αυτού το EP, που αποτελεί και την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, είναι, όπως λέει ο δημιουργός του, αποτέλεσμα της βαθιάς αγάπης του για την κιθάρα και για την μουσική των Meshuggah, Devin Townsend, Steve Vai, Morbid Angel και Fear Factory μεταξύ άλλων. Πήρε λοιπόν στα χέρια του την 8χορδη κιθάρα του, έβαλε δίπλα ένα μπάσο και με την βοήθεια της τεχνολογίας προγραμμάτισε τα τύμπανά του και δημιούργησε τα πέντε τραγούδια που περιέχει το “Prohibition”. Το τελικό αποτέλεσμα δεν απέχει πολύ από το τυπικό κιθαριστικό instrumental υλικό που μπορεί να βρει κανείς και το YouTube πλέον. Από τεχνικής άποψης, ο Minet δεν επιδεικνύει και τίποτα σπουδαίες τεχνικές αρετές, το παίξιμό του είναι απλά καλό χωρίς προσωπικό ύφος και χωρίς πολλά φτιασίδια. Από την άλλη, τα τραγούδια που έχει γράψει, έχουν μερικές πολύ καλές ιδέες, ειδικά στο κομμάτι της μελωδίας όπου βγάζει κάποια πολύ πιασάρικα θέματα που άνετα θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε κανονικά τραγούδια. Η παραγωγή είναι σχεδόν άριστη, όσο αναφορά έναν δίσκο self made, με drum machine αντί για φυσικά τύμπανα. Το “Prohibition” είναι ευχάριστο σαν άκουσμα για μ’ια το πολύ δύο επαναλήψεις και μετά καταντά βαρετό. Ούτε ο δημιουργός του νομίζω ότι έχει μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτή την κυκλοφορία πέρα από το να κάνει την καύλα του, άρα δεν χρειάζεται εμείς να του δώσουμε μεγαλύτερη σημασία.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
[Option B]
To solo project του Pierre “Pish” Minet, aka Squidhead, μας συστήνεται δισκογραφικά με το ΕΡ του “Prohibition”. Ο κιθαρίστας από το Βέλγιο μας χαρίζει απλόχερα πέντε instrumental συνθέσεις, με την οχτάχορδή του, σε μονοπάτια μοντέρνου death metal, με πολλά core στοιχεία και πολλές, πολλές μελωδίες. Ο ίδιος ντυμένος ως Cthulu, με μία πολύ industrial μάσκα, φτιαγμένη όλη από σίδερο, πουλάει αυτό σαν προϊόν γιατί από μουσικής πλευράς δεν λέει και πολλά. Έχει πολλές προοπτικές και είναι εκπληκτικός κιθαρίστας αλλά instrumental σε τέτοια φάση το βρίσκω ανούσιο. Ας έβρισκε εκεί έναν παλιοτραγουδιστή και να τον έντυνε Nyarlathotep και να έκαναν τρομερό ντουέτο. Αυτή η μουσική χρειάζεται καλώς ή κακώς φωνητικά για να βγει στο 100%. Το πιο ήρεμο και ατμοσφαιρικό κομμάτι του EP, “Coded Dreams”, είναι και το καλύτερό του γιατί εκεί ξεδίπλωσε πιο καλά την ατμόσφαιρα. Η παραγωγή δεν με ενθουσίασε καθόλου, φάνηκε ότι είναι βγαλμένη από υπολογιστή σπιτιού και τα τύμπανα ότι είναι Γιαπωνέζος (aka drum machine). Θα μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα κάπως την παραγωγή, εφ’ όσον πρόκειται για instrumental δίσκο. Δεν αμφιβάλλω για τις ικανότητες του Βέλγου, αλλά καλύτερα με φωνητικά για να μπορεί να σταθεί.
5/10
Τένια Λάρδα
[email protected]
