Γερμανία και power metal τις περισσότερες φορές συνεπάγεται απόλαυση. Οι Circle Of Silence δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτό τον άγραφο κανόνα. Χωρίς χαζοχαρούμενα keyboards, συμφωνικές ορχήστρες και γυναικεία ντουετάκια που την τελευταία δεκαετία έχουν χαντακώσει το συγκεκριμένο είδος, το “The Rise Of The Resistance” μας παρουσιάζει συνθέσεις που μας είχαν λείψει και είχαμε αρκετά χρόνια να ακούσουμε από νέα σχετικά μπάντα. Μελωδικός μέχρι εκεί που πρέπει και με ελαφρές thrash αναφορές, ο δίσκος είναι άκρως εμπνευσμένος από την αρχή μέχρι το τέλος και δίνει στο power metal μία μεγάλη ανάσα ζωής. Ο frontman Niklas Keim ξενίζει αρχικά με τις Mille Petrozza επιρροές που διαθέτει στις ερμηνείες του, αλλά τελικώς τον συνηθίζεις και με το παραπάνω. Καθότι ακόμα “σταχτοπούτες” (μόλις τέταρτο album), φαίνεται να διαθέτουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο budget για απόλυτα ικανοποιητική παραγωγή και μίξη, αναδεικνύοντας μέχρι και τις πιο μέτριες στιγμές (γιατί κακά τα ψέματα, υπάρχουν) ενός, κατά τ’ άλλα δυνατού album. Δύσκολα θα διάλεγα το πραγματικά τέλειο τραγούδι, αλλά μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω τα “Blood Of Enemies”, “One Moment Of Hate” (οι σημερινοί Kreator σε μεγάλα κέφια), “An Oncoming Storm” (οι Iron Maiden στο πιο power τους, με ολίγη αντιγραφή στο κλείσιμο από το “Dystopia” των Iced Earth) και η ογκώδης thrashy speed-ιά “In The Absence Of Your God”. Θα έλεγα κι αλλά, όμως κανέναν άλλο δε διατηρεί τόσο πολύ αυτή την ισορροπία ανάμεσα σε riffs και solos. Και είναι πολύ άδικο για ένα “We Rise”, ας πούμε, ή για ένα “The Final Chapter”. Ωστόσο, γεγονός είναι πως οι Circle Of Silence εστιάζουν στη δημιουργία επικών, και καραγηπεδικών refrains, με απώτερο σκοπό να κάνουν πολύ κόσμο να ταρακουνιέται σε κάθε live εμφάνισή τους. Αποφεύγοντας την άσκοπη μακρηγορία, το “The Rise Of The Resistance” είναι ένα πάρα πολύ καλό album που ξεφεύγει από τον πολύχρονο κορεσμό και επιστρέφει -έστω και παροδικά- το power metal στις επιτυχίες. Αν είχες βαρεθεί τα τελευταία χρόνια γραφικότητες τύπου “μάγοι, δράκοι, σταυροφόροι, ιερά βασίλεια, σπαθιά με φωτιές” (και ό,τι άλλη μαλακία μπορείς να σκεφτείς), ή αν ενοχλείσαι κάθε φορά που ακούς το σπασίκλα φίλο σου να λέει ότι οι Rhapsody Of Fire είναι η καλύτερη power metal μπάντα που υπάρχει, τότε οφείλεις να το ακούσεις. Και μη δίνεις σημασία στην κλεψιά που έχει γίνει στο λογότυπο των Vicious Rumors.
8/10
Χάρης Μπελαδάκης
