Κοινώς, ένας μικρός χαμός. Έτσι θα περιέγραφα το σύνολο των καλεσμένων που απαρτίζουν το “Come One, Come All”. Το πρώτο άλμπουμ των Circus Of Rock ή αλλιώς το προσωπικό project του drummer Mirka Rantanen, το οποίο πλαισιώνουν εξαιρετικοί μουσικοί σε ένα τσίρκο του rock όπως πολύ ταιριαστά δηλώνει και ο τίτλος του άλμπουμ.
Δεκατρία κομμάτια απαρτίζουν το “Come One, Come All”, το κάθε ένα από αυτά με διαφορετική συμμετοχή. Συνολικά το hard rock κυριαρχεί σαν ήχος, με αρκετά AOR αλλά και metal στοιχεία, σε έναν πάρα πολύ καλά ισορροπημένο δίσκο. Όταν έχεις να κάνεις με τόσους πολλούς και διαφορετικούς τόσο σε ύφος όσο και σε στυλ φωνής καλεσμένους, υπάρχει τεράστιος κίνδυνος το αποτέλεσμα να είναι χαοτικό και χωρίς ιδιαίτερη συνοχή. Αντιθέτως, ο δίσκος παρουσιάζει πάρα πολύ όμορφη ροή, με κάθε κομμάτι να παρουσιάζει μια λίγο διαφορετική υφή, ένα λίγο διαφορετικό χρώμα μέσα στην ίδια όμως πάντα εικόνα.
Το να προσπαθήσω να αναφέρω ή να αναλύσω το κάθε κομμάτι και κατά συνέπεια τον κάθε καλεσμένο ξεχωριστά νομίζω θα ήταν κουραστικό. Και μόνο τα ονόματα των Johnny Gioeli, Marco Hietala, Danny Vaughn και Elize Ryd μεταξύ άλλων φτάνει για να δώσει μία γερή ιδέα του τι ερμηνείες και φωνητικές επιδόσεις λαμβάνουν μέρος. Είναι δεδομένο λοιπόν πως η προσοχή και τα φώτα πέφτουν πάνω στον τομέα της φωνής. Το ευχάριστο είναι πως και οι συνθέσεις οι ίδιες είναι ιδιαιτέρως καλές, χωρίς να βασίζονται στα προαναφερθέντα ονόματα για να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» όπως συμβαίνει πολλές φορές σε τέτοιου είδους «μαζέματα».
Εξίσου ευχάριστο είναι πως παρότι έχουμε να κάνουμε με ένα προσωπικό άλμπουμ ενός drummer, αυτό που κυριαρχεί και βγαίνει μπροστά είναι τα ίδια τα κομμάτια και όχι η ατομική ή προσωπική επίδειξη. Ο τελευταίος που προσέχεις κατά κάποιο τρόπο είναι ο ίδιος ο Mirka Rantanen, ο οποίος καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου κάνει τρομερά καλά την δουλειά του, χωρίς κανένα όμως ίχνος επίδειξης, χωρίς καν ένα drum solo. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω τον κιθαρίστα ή τους κιθαρίστες, καθότι η δουλειά που έχει γίνει σε αυτό το κομμάτι είναι εξαιρετική. Δυστυχώς δεν γνωρίζω ποιος ευθύνεται για τα κιθαριστικά solos, πραγματικά όμως παρουσιάζουν έναν ολοκληρωμένο παίκτη. Έκφραση, συναίσθημα, αλητεία, επί του σημείου με όση «φιοριτούρα» χρειάζεται.
Το “Come One, Come All” είναι γενικά ευχάριστο σαν άκουσμα, με τα “Sheriff Of Ghost Town”, “Crossroad” και “Set Me Free” να ξεχωρίζουν για εμένα προσωπικά. Στο σύνολό του, το ντεμπούτο των Circus Of Rock αποτελεί μια καλή κυκλοφορία για τους φίλους αυτού του είδους. Για όλους τους υπόλοιπους, νομίζω πως αξίζει ένα άκουσμα καθώς υπάρχουν μερικές πραγματικά καλές στιγμές στο “Come One, Come All”.
7,5/10
Κωνσταντίνος Μάρης
constantinemaris@gmail.com