[Option A]
Οι Clairvoyants από την Ιταλία ξεκίνησαν στις αρχές των 00’s σαν tribute band στους Iron Maiden. Μόλις το 2009 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ, στο οποίο συμμετείχαν σαν guest ο Andre Matos (ex Angra) και o Oliver Palotai (Kamelot). Στο δεύτερο τους άλμπουμ πλέον, υπάρχει ξεκάθαρα προσωπικό ύφος και δεν υπάρχει κάτι που να θυμίζει τις μέρες τους σαν tribute band, εκτός ίσως από τις μπασογραμμές. Δεν είναι αμιγώς power όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, έχουν κάποια στοιχεία από Masterplan και Edguy, αλλά τους κατατάσσω στο μελωδικό hard rock, προσθέτοντας στις επιρροές τους και τους Accept. Οι συνθέσεις τους πάντως δεν μου είπαν και πολλά, κάποιες καλές στιγμές διάσπαρτες στο άλμπουμ, ένα δυο ενδιαφέροντα riff, μερικά πιασάρικα refrain και τίποτα άλλο. Δεν θα χάσετε κάτι αν το προσπεράσετε κιόλας.
5/10
Γιώργος Τσινάνης
[Option B]
Ως tribute band των Iron Maiden ξεκίνησαν οι Clairvoyants, όμως από το 2009 αποφάσισαν να κάνουν τα δικά τους ‘μαγικά’ στο χώρο της heavy/power metal και το εν λόγω άλμπουμ είναι το δεύτερο της καριέρας τους. Προφανώς και είναι δύσκολο ν’ αποδεσμευτεί κανείς από την επιρροή που του ασκεί το είδωλό του, ωστόσο οι Ιταλοί κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα -όχι αμιγώς- δικό τους ύφος. Όντας και οι πέντε άρτιοι επαγγελματίες, και μην έχοντας καμία ανάγκη για εντυπωσιασμό, δεν παραφορτώνουν τα κομμάτια με τεχνικές μπουρμπουλήθρες, αλλά περιορίζονται σε λίγα- γεμάτα νόημα (κιθαριστικά πάντα) solos. Φαίνεται, επίσης, να γνωρίζουν καλά τη ‘μαγική συνταγή’ των πιασάρικων κομματιών, πράγμα το οποίο καταλαβαίνει κανείς από το πρώτο κιόλας λεπτό, με το δυναμικό ‘No Need to Surrender’. Συνεχίζοντας, όμως, την ακρόαση, δεν μπορώ να πω πως διατήρησαν την προσοχή μου τελείως αδιάσπαστη (με ορισμένες εξαιρέσεις, όπως την power μπαλάντα, ‘Sinner’s Tale’ και το επικό τελείωμα με το ‘Horizon Calling’). Θεωρώ πως, αν υπάρχει κάτι που να χρειάζεται ακόμα η μπάντα, είναι περισσότερη προσωπικότητα στις συνθέσεις (οι οποίες κατά τ’ άλλα είναι ποιοτικότατες…) ώστε να μην κουράζουν μετά από ένα σημείο και να κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον του ακροατή, στοιχείο που απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό απ’ το συγκεκριμένο άλμπουμ. Η γενική εικόνα που μου έδωσαν είναι αυτή μιας σοβαρής μπάντας (αυτό άλλωστε αντικατοπτρίζεται μέχρι και στον στιχουργικό τομέα) με στέρεο ήχο που όμως δε διαθέτει (τουλάχιστον όχι ακόμα) αυτό το πολύ προσωπικό ‘κλικ’. Θα γίνει, λοιπόν, η μουσική των Clairvoyants ‘The Shape of Things to Come’; Θα δείξει…
8/10
Μαριάνθη Μακροπούλου
