Οι Αμερικάνοι Cloakroom δημιουργήθηκαν το 2012 και αυτή την στιγμή βρίσκονται στο δεύτερο δίσκο τους, “Τime Well”, παρουσιάζοντας μας η τουλάχιστον προσπαθούν ένα ταξιδιάρικο shoegaze δίσκο. Γιατί όμως λέω προσπαθούν;
Το αποτέλεσμα είναι υποτονικό, κουραστικό με άσχημη παραγωγή στα τύμπανα τα οποία σε πολλά σημεία πάσχουν από το γνωστό σύνδρομο … ”ταπερισμού”. Όμορφες μελωδίες αλλά χωρίς να υπάρχει να σε κρατήσει και ίσως σε αυτό το κομμάτι να ευθύνονται και τα φωνητικά τα οποία είναι ένα βήμα να χάσεις την ισορροπία σου από την καρέκλα .Υποτονικά χωρίς συναίσθημα με ένα έντονο feeling ότι έρχεται ο Μορφέας να μας πάρει αγκαλιά. Λυπάμαι αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι μελαγχολικό ,δεν είναι ταξιδιάρικο αλλά σίγουρα υπνωτιστικό.
Ηχητικά ο δίσκος μιας και μιλάμε για shoegaze κατάσταση είναι σε χαλαρούς ρυθμούς ροκ (με επιρροές από Pink Floyd), χωρίς να ανήκει σε κάποια συγκεκριμένη δεκαετία το οποίο είναι καλό μιας και υπάρχει μια ποικιλία στο παίξιμο όπως αρκετά ενδιαφέροντα είναι κάποια καθαριστικά ξεσπάσματα που σίγουρα κάνουν την διαφορά και δίνουν ένα χαρακτήρα όπως το “Sickle Moon Blues”.
Που καταλήγουμε; Κρατώντας τον εαυτό μου στην καρέκλα το αποτέλεσμα δεν με ικανοποίησε και σίγουρα δεν είχε το αποτέλεσμα που φαντάζομαι ευχόντουσαν οι δημιουργοί .Βυθίστηκα και χάθηκα, όχι στο όνειρο ούτε στην συγκίνηση του συναισθήματος αλλά στην ανυπαρξία. Ελπίζω σε μια καλύτερη συνέχεια.
4/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
