Στο διαδίκτυο οι ίδιοι περιγράφουν πως πρόκειται για «ειλικρινή μουσική για φθαρμένες ψυχές». Κι η αλήθεια είναι πως γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται. Και ναι μεν πρόκειται για ένα μοντέρνο σχήμα που μυρίζει alternative rock από μίλια μακριά, αλλά αποφεύγει όλα εκείνα τα ραδιοφωνικά στερεότυπα που θέλουν τουλάχιστον το μισό δίσκο να βασίζεται σε ανεβαστικά hits μήπως και κερδίσουν παραπάνω airplay. Οι CommonWealth είναι αρκετά συναισθηματικοί για κάτι τέτοιο.
Παρόλο που είναι άγουροι δισκογραφικά, με το “Everyone Around Me“ να είναι η πρώτη τους δουλειά μετά και την ίδρυσή τους το 2016, ωστόσο αυτό που θέλουν να πλασάρουν προς τα έξω λειτουργεί καλά. Από τη στιγμή που αυτό το -γλυκανάλατο θα’ λεγε κάποιος- alternative υποείδος ποτέ δεν απαιτούσε να έχεις μεταπτυχιακό στη μουσική, η μόνη λύση ήταν να συνθέσεις πολύ πιο απλά μα πλήρως ενεργητικά κομμάτια. Οι Αμερικάνοι εδώ σίγουρα δεν παρουσιάζουν κάποιο βαρύ riff ή δυνατή ερμηνεία, χτίζουν όμως γερές βάσεις σε μία σκηνή που πιθανόν σε κάμποσα χρόνια από τώρα να τους τοποθετήσει πολύ ψηλά στην κλίμακα εκτίμησης, μιλώντας κυρίως για νεανικότερα αυτιά. Μουσικά το πάνε εκ του ασφαλούς και δεν παρουσιάζουν πολύπλοκα δείγματα, βασιζόμενοι ως επί το πλείστον σε ακουστικές μελωδίες και μελαγχολικές (εμπορικού είδους) ερμηνείες, αν και το δεύτερο γίνεται με τόση συχνότητα που το κάνει και αρκετά επαναλαμβανόμενο. Ο μικρός μέσος όρος του tracklist όμως (3 με 4 λεπτά) δεν κουράζει και δίνει μία ευκαιρία για δεύτερη ακρόαση. Στιγμή που να ξεχωρίζει δε θα βρεις καθώς όλα τα τραγούδια κινούνται πάνω-κάτω στο ίδιο αγαπησιάρικο μοτίβο, οπότε μιλάμε για ένα album που σε κάνει να εστιάσεις περισσότερο στη γενικότερη εικόνα. Και μεταξύ μας είναι καλύτερα έτσι, μιας και η υπερβολική προσπάθεια για να συνθέσεις τη μία μοναδική επιτυχία ήταν πάντα και το πρώτο λάθος των one-hit-wonder συγκροτημάτων.
Όσοι είναι κάτω των 25 ετών δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα αν το ακούσουν αφού στην τελική έχει όλα εκείνα τα “must” που χρειάζεται ένα μοντέρνο rock album για να ακουστεί και (ίσως) να επιτύχει. Οποιαδήποτε άλλη πρόταση προς άλλον όμως, νομίζω πως θα ήταν πλεονεξία.
Χάρης Μπελαδάκης
