Οι Dalit είναι μια νορβηγική τετράδα, η οποία δημιουργήθηκε το 2006 και κινείται στους χώρους του πατροπαράδοτου βρετανικού death/doom της δεκαετίας του ’90, πάντα με χαρακτηριστικές σκανδιναβικές black metal πινελιές. Μεγάλες χαρές η συντάκτρια που ψοφάει για κάτι τέτοια. Το “Moksha”, λοιπόν, είναι το τρίτο ολοκληρωμένο album του συγκροτήματος, το οποίο φαίνεται πως δεν βιάζεται καθόλου και αφήνει άφθονο χρόνο ανάμεσα στις κυκλοφορίες του.
Το “Moksha” πετυχαίνει με μεγάλη επιτυχία να αναβιώσει τη βρετανική ζοφερότητα του συγκεκριμένου ιδιώματος, όπως άλλωστε είναι και ο σκοπός. Η ακρόαση κατακλύζεται από κατηφείς, μα όμορφες τέτοιες μελωδίες, οι οποίες δημιουργούν μια πυκνή και πνιχτή, κι όμως την ίδια στιγμή οικεία, ατμόσφαιρα. Όμορφες είναι και οι εναλλαγές μεταξύ των κύριων φωνών του δίσκου, αυτά των τραχιών growls και των μελαγχολικών καθαρών, τα οποία κουβαλούν μεγάλο μέρος του συνολικού συναισθήματος που βγάζει το “Moksha”.
Δεν θα ήταν σωστό να παραβλέψει κανείς, ακόμα, και την ψυχρότητα που αποπνέει αυτός ο δίσκος. Λογικότατο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι black metal επιρροές που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι έντονες και πολύ φανερές. Ωστόσο, ποτέ δεν πλησιάζει αυτό που θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί την τυπική black απειλητικότητα.
Παρόλα αυτά, εκτός από το συναίσθημα της μελαγχολίας φυσικά, γεννάει και μια υποβόσκουσα απόκοσμη αίσθηση, η οποία είναι αρκετή για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ακροατή. Χωρίς να επαναπαύεται μόνο στην δημιουργία ατμόσφαιρας μέσω των στοιχείων που αναφέρθηκαν παραπάνω, το “Moksha” δεν αμελεί να επιδείξει επίσης και τα πιο groove-άτα στοιχεία του, χαρίζοντας και μια ακόμη πιο ευθεία αλλά και αποφασιστική προσέγγιση στον ήχο του.
Χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στιγμές όπου οι αποδόσεις πέφτουν και μια κάποια κοιλιά εμφανίζεται, όλα αυτά είναι αρκετά για να σώσουν την κατάσταση. Το “Moksha” είναι, εν ολίγοις, ένας πολύ αξιόλογος δίσκος για όλους όσους αγαπούν το συγκεκριμένο είδος αλλά πιστεύω ότι μπορεί να σταθεί και εκτός αυτού του πλαισίου και να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό.
7,5/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
