Τους είχαμε δει τον περασμένο Δεκέμβρη στo Sin City σαν support στους Winger. Οι εντυπώσεις που είχαν αφήσει ήταν καλές. Με την είδηση ότι ετοίμαζαν και ντεμπούτο album έγινε έναν σχετικός ντόρος με το όνομα τους. Πλέον το album αυτό κυκλοφόρησε. Ας είμαστε ειλικρινείς. Το μελωδικό hard rock που παίζουν οι Αθηναίοι Danger Angel έχει ξανακουστεί. Φαίνεται ότι τα παιδιά έχουν σαν θεούς τους μπάντες όπως Βon Jovi, Def Leppard και Cinderella αφού δείχνουν να κάνουν συνεχώς παιχνίδι με τα refrains και τα keyboard effects, στοιχείο που χαρακτήριζε τους τρεις προαναφερθέντες “γίγαντες” της δεκαετίας του ’80. Και να σας πω κάτι; Μαγκιά τους. Ούτε solos τίγκα στην 80-ίλα λείπουν, ούτε μελιστάλαχτες rock μπαλάντες λείπουν, όπως τα “μελιστάλαχτα” I’ll Be There For You και The Rain, ούτε και πιασάρικα riff-άκια, με αποκορύφωμα το Rebel Son, το οποίο θα σου θυμίσει το Street Girl των underground θεών Raw Silk. Τα φωνητικά του Jimmy Cage αποδεικνύουν το πόσο χαρισματικός frontman είναι (ή καλύτερα πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει). Μην ξεχνάτε πως μιλάμε για ελληνική μπάντα και με τη φωνή του κάνει το δίσκο να ηχεί σαν αμερικάνικη glam κυκλοφορία. Ρίξε μία ματιά στο Never Let You Go (με guest στα φωνητικά τον “πολύ” Jeff Scott Soto) και στο refrain του Hangover και θα νομίζεις ότι πρόκεται αντίστοιχα για τα albums Girls,Girls, Girls και Hysteria. Μία από τις πιο υπέροχες στιγμές του album πάντως, είναι το ντουέτο του Jimmy με μία φανταστική ελληνίδα τραγουδίστρια ονόματι Πέγκυ Ζάνου (προσοχή, όχι Πέγκυ Ζήνα) στο κομμάτι Till The End Of Time. Ίσως το πιο “ώριμο” τραγούδι του δίσκου. Τα drums του Αντώνη Βενιέρη φαίνονται που και που να μην συμβαδίζουν με τους υπόλοιπους αλλά δε μπορούμε να τους κατηγορήσουμε. Για πρώτο τους βήμα ήδη έκαναν πολλά. Το Danger Angel είναι ότι πρέπει για τους απανταχού rock-άδες γιατί είμαι σίγουρος πως έστω 2-3 κομμάτια από αυτό το δίσκο, θα ακουστούν στα μέρη που συχνάζουν.
7.5/10
Χάρης Μπελαδάκης