Πάρα πολύ καλό το ντεμπούτο των blackened thrashers Deathcult από το Illinois η οποίοι ακουστικά είναι σαν ένα κράμα Aura Noir, early Sodom, Celtic Frost και Midnight βουτηγμένο σε σκοτεινές μελωδίες Death σχολής Στοκχόλμης. Όχι τόσο σαρωτικό όσο Aura Noir, όχι τόσο speed όσο Sodom όχι τόσο ανώμαλο όσο Celtic Frost και όχι τόσο κολλητικό όσο Midnight αλλά πολύ εγκεφαλικό, ιδιαίτερο και καθόλου επιτηδευμένο. Και τονίζω το ΟΧΙ επιτηδευμένο καθώς ιδιαίτερα λίγο καιρό πριν είχε γίνει μόδα η κουλαμάρα και οι κακές ηχογραφήσεις με τις ευλογίες του oldschool και του evil χωρίς όμως να υπάρχει ιδιαίτερη έμπνευση από πίσω. Συνθετικά πολύ γεμάτο άλμπουμ με τη μπάντα να δοκιμάζει και κάτι παραπάνω από τρίλεπτα χύμα κομμάτια αλλά και διάφορες νόστιμες riffολογίες ανά περίπτωση (το η μπάντα είναι σχετικό καθώς πρόκειται για one man show project). Βγάζει μπόλικο δυναμισμό με σωρεία ανίερων μελωδιών οι οποίες αρκετά εύκολα σου κολλάνε στο μυαλό όχι όμως και με την πρώτη ακρόαση η οποία αν δεν γίνει προσεχτικά περνάει έτσι. Τεχνικά ο τυπάς τα πάει μια χαρά, πολύ φυσικό ήχο τα όργανα και όλα γενικά ακούγονται σωστά. Απλά με τη μελωδία να έχει τον πρώτο λόγο κάπως απλώνουν τα κομμάτια εις βάρος της Thrashy σπιρτάδας (αυτό δεν είναι καθόλου κακό απλά πετυχαίνει διαφορετική αισθητική). Επόμενο βήμα προς την επιτυχία είναι τα κομμάτια να έχουν κάποιο πιο βαρύ αντίκτυπο στον ακροατή γιατί κακά τα ψέματα οι πραγματικές ομορφιές αυτού του δίσκου στη λεπτομέρεια κρύβονται. Και μιας και μιλάμε για ομορφιές οι πλέον αγαπημένες κομματάρες εδώ μέσα είναι οι “Doctrine of Hate”, “Inner Beast”, “Hail the Antichrist”, “Mutant Generation” και το πιο αντικομφορμιστικό εναρκτήριο “The Forms of Things Unknown”. Πολύ καλώς δίσκος τελικώς ου αξίζει τις ακροάσεις του και προτείνεται ιδιαίτερα στους λάτρεις του ακραίου ήχου παλαιάς κοπής.
8/10
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
