Το πρώτο κομμάτι κιόλας είναι ενδεικτικό για αυτά που θα ακούσουμε. Πονηρά couples που συνδυάζονται εύκολα με μια μοναδική χροιά και πολύ πιο μελωδικά refrain με κλασικά σολιστικά μέρη να αναλύονται και να δείχνουν μια αρκετή hard rock διάθεση. Αν υπάρχει κάτι που θα ήθελα να αλλάξει, μάλλον με ενοχλεί ο ήχος των πλήκτρων και ο τρόπος που συνδυάζονται αυτά με τα υπόλοιπα όργανα και το πώς ενορχηστρώνουν το όλο σκηνικό, και δεύτερον μου φαίνεται πως σε κάποια σημεία ιδιαίτερα στα πιο άδεια couples, τα riffs κάπως κομπιάζουν, αφήνουν ανοιχτό χώρο, λες και δεν υπάρχει ενότητα στη μουσική τους. Γενικά, απαιτείται περισσότερη δουλειά στις συνθέσεις τους γιατί ιδέες υπάρχουν- πχ. εισαγωγικό riff στο κομμάτι στο Ephemeral Light. Επίσης, η φωνή έχει το εξής προνόμιο: Είναι ευχάριστη η χροιά, και μπορείς να τους ακούς για πολλή ώρα γιατί τα φωνητικά τους κρύβουν κάτι το αισιόδοξο. Η παραγωγή για το είδος και τα κομμάτια δε με ενόχλησε, αν και πιστεύω πως οι Homerum θα μπορούσαν να «επιβιώσουν» σε πολύ χειρότερες συνθήκες, μιας και η μουσική τους όπως και τα φωνητικά έχουν κάτι το διαυγές και το ξεκάθαρο, οπότε εύκολα μας δίνουν το μήνυμα χωρίς να «μπουκώνουν» ή να χάνουν την υφή τους.
6/10
Ήλια Τσάρα
