Οι The Glorious Dead σχηματίστηκαν το 2006 και έχουν στο ενεργητικό τους τρεις κυκλοφορίες, εκ των οποίων δύο EPs και ένα demo. Μπορεί το “Into Lifeless Shrines” να αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική προσπάθεια της τετράδας από το Michigan των Η.Π.Α., αλλά τα μέλη της έχουν διανύσει αρκετά χιλιόμετρα στο underground, με συμμετοχές σε ονόματα όπως Feast Eternal, Charnel Valley και Pan.
Οι Αμερικάνοι παίζουν κάφρικο και υπερτεχνικό Florida death metal στα πρότυπα σχημάτων όπως οι αγαπημένοι Hate Eternal του Erik Rutan και οι Malevolent Creation. Οι gore στίχοι και το σκοτεινό groove παραπέμπουν επίσης στους Cannibal Corpse. Έχουμε μακελειό στην πλειοψηφία του δίσκου, με χαρακτηριστικά δείγματα το “The Noise Of Gravedigger” και το “The Ruin Of Flesh”. Στο τελευταίο, ο drummer του σχήματος Chris Fulton δίνει ρέστα στην εισαγωγή του κομματιού, με ένα πολύ όμορφο mini drum solo. Οι ταχύτητες πέφτουν σε ελάχιστες στιγμές, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι αυτές είναι που αποτελούν τις πιο ενδιαφέρουσες του συνολικού αποτελέσματος.
Το “Tenebris Arca” βρίσκεται ένα σκαλί παραπάνω από τον υπόλοιπο δίσκο για αυτό το λόγο, ενώ και στο “Putrefactive Adoration” οι Humlinski (που εκτελεί επίσης χρέη τραγουδιστή, ενίοτε και μπασίστα) και Rytkonen έχουν μία πολύ ενδιαφέρουσα κιθαριστική συνομιλία, που καταλήγει σε ένα γύρισμα μεσαίων προς χαμηλών ταχυτήτων. Τα φωνητικά του Ted Humlinski παραπέμπουν στο γνωστό ίνδαλμα της εν λόγω σκηνής και φίλτατο παλαβιάρη, Glen Benton των Deicide. O πολυπράγμονας Marty Rytkonen από την άλλη, εκτός από τα καθήκοντα του ως συντάκτης στο zine Worm Gear και το περιοδικό Metal Maniacs, αποτελεί συνιδρυτή της δισκογραφικής Bindrune Recordings. Η τελευταία έχει στον κατάλογό της μία αξιόλογη παλέτα σχημάτων του ακραίου – κυρίως – ήχου.
Σε γενικές γραμμές, οι The Glorious Dead δεν διαφοροποιούνται σημαντικά από τους υπόλοιπους αντιπροσώπους αυτής της σκηνής, αλλά καταφέρνουν να δώσουν ένα μεστό και ποιοτικό αποτέλεσμα. Οι τεχνικές ικανότητες των μουσικών και οι συνθέσεις είναι αξιοπρεπέστατες και το ίδιο ισχύει για την παραγωγή και τον ήχο, χωρίς βέβαια να διεκδικεί κάτι από όλα αυτά δάφνες πρωτοτυπίας. Δεν γνωρίζω βέβαια κατά πόσο το τελευταίο είναι εφικτό γενικότερα ή ζητούμενο ειδικότερα από τον μέσο φίλο του old-school death metal, οπότε και δεν μπορώ να το κατατάξω στα αρνητικά της αξιολόγησης του “Into Lifeless Shrines”. Πρόκειται για μία τίμια προσπάθεια στο σύνολο της. Όσοι πιστοί Cannibal-οι, προσέλθετε.
6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
