Το “Semaphore” των Βρετανών Black Orchid Empire είναι εδώ φρέσκο ως κυκλοφορία. Τα δύο πρώτα κομμάτια είναι δυνατά, αλλά το “Natural Selection” είναι που οδηγεί το album με τρελό ρυθμό. Το κομμάτι σε πωρώνει. Αυτό το τραγούδι αποδεικνύει την ικανότητα των BOE ότι μπορούν να γράψουν αξιομνημόνευτα κομμάτια. Το “Motorcade” διαφέρει ελαφρώς. Σε αυτό αντιμετωπίζουμε μια εξαιρετική ερμηνεία του Paul Visser.
Το “Red Waves” παίρνει το ρυθμό και θυμίζει Papa Roach. Το “Faces” συνοψίζει αυτόν τον δίσκο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κομμάτι. H μελωδία δείχνει ξεκάθαρα την ικανότητα του drummer και την συνεισφορά του Billy Freedom. Κατά τη γνώμη μου, η ισχυρότερη επιρροή του συγκροτήματος εδώ είναι οι Deftones. Μπορείτε να ακούσετε την κιθάρα του Steph Carpenters. Ξεχωρίζω και το κομμάτι “Monolith” που είναι η καλύτερη σύνθεση εδώ με βαρύ ήχο και εναλλαγές που κόβουν την ανάσα.
Η σύνταξη των κομματιών ακολουθεί γενικά την ίδια φόρμουλα. Το σύνολο του album είναι γενικά κλειδωμένο σε μεμονωμένο μουσικό ήχο που κινείται αργά και τελικά κερδίζει τον δικό του σκοπό, δεδομένου του πώς βγαίνουν τα αντί-μελωδικά φωνητικά. Μουσικά, είναι γεμάτο με πολλά στοιχεία το “Semaphore” και πράγματι, κάποιος θα μπορούσε εύκολα να τοποθετήσει αυτόν τον δίσκο κάπου μεταξύ του nu-metal και hardcore ήχου.
Το τελικό αποτέλεσμα σε πωρώνει. Έχει πολύ καλή παραγωγή, ενώ στα θετικά είναι τα φοβερά φωνητικά. Αυτό τοποθετεί το “Semaphore” στην πρώτη σειρά, ένα δίσκο έτοιμο να μεταφέρει τον ακροατή στο επόμενο επίπεδο. Με μουσικές επιρροές από Nevermore και Fear Factory να δίνουν το παράδειγμα για το συγκεκριμένο είδος.
6/10
Νικόλας Κεραμήτσος
[email protected]