Οι Dødheimsgard είναι το συγκρότημα που έχει δημιουργήσει και σημαδέψει τον avant-garde black metal ήχο. Μπορεί να ξεκίνησαν ως παραδοσιακό νορβηγικό black metal σχήμα, ωστόσο με το μνημειώδες “666 International” (1999) και πέρα, πειραματίζονται με είδη, συνθετικές φόρμες, δομές και πολλά ακόμα. Χαρακτηριστικό δείγμα το άκρως χαοτικό τελευταίο τους album “A Umbra Omega” (2015), το οποίο πραγματικά ήταν ένα χωνευτήρι ιδεών και φορμών.
Αλλά επειδή κανένας δίσκος των Dødheimsgard δε μοιάζει με τον προηγούμενο, είπαν να μην σπάσουν τον κανόνα και να συνεχίσουν να εκπλήσσουν τους ακροατές τους. Το “Black Medium Current” λοιπόν, είναι αρκετά έως πολύ straightforward αναφορικά με τα συναισθήματά του, με κύριο χαρακτηριστικό τη θλίψη και την απόγνωση, έχει πολύ λιγότερο χαοτικές δομές ειδικά σε σχέση με τον προκάτοχό του, με πιο χαρακτηριστικό στοιχείο την ελάττωση των jazz πειραματισμών για χάρη των ηλεκτρονικών στοιχείων.
Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι και τα φωνητικά του Vicotnik ακολουθούν τις παραπάνω φόρμες, γίνεται κατανοητό πως έχουμε να κάνουμε με τον πιο εύπεπτο και βατό δίσκο των Dødheimsgard από τότε που ανακατεύτηκαν με το avant-garde. Παράλληλα, εκτός από αυτό είναι και ο πιο μελωδικός, συναισθηματικός και ατμοσφαιρικός δίσκος τους.
Για κάποιους ίσως λείψει ο χαοτικός και απρόβλεπτος χαρακτήρας των προηγούμενων δίσκων, όχι ότι έχει εξαλειφθεί τελείως, αλλά έχει συρρικνωθεί πολύ. Για κάποιους άλλους όμως, ίσως αρέσει αυτή η ισορροπία που διακατέχει το δίσκο και τον κάνει να ακροβατεί επιτυχημένα μεταξύ μελωδίας και πειραματισμών, χωρίς να ξεφεύγει πουθενά. Σε σημείο που αν θέλει κάποιος από περιέργεια να δοκιμάσει να ακούσει τις δουλειές του συγκροτήματος, αυτή είναι η πλέον κατάλληλη και προσιτή, κι αυτό ενδέχεται να ξενίσει κάποιους οπαδούς. Όσο για μένα, δε μπορώ να είμαι αντικειμενικός όντας αρρωστάκι με την πάρτη τους. Κρίνετε μόνοι σας καλύτερα.
8.5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
