Και πλέον ο πέμπτος δίσκος των πολύ γνωστών (σ.σ.: και αγαπημένων από πάρα πολλούς) Σουηδών death/doom metallers Draconian είναι γεγονός. Όταν στο παρελθόν έχεις κυκλοφορήσει ατμοσφαιρικά albums-ύμνους στη μελαγχολία όπως “The Burning Halo” και το πιο πρόσφατο “Turning Season Within”, ξέρεις ότι με την είδηση νέου δίσκου θέτεις ένα σημαντικό στοίχημα με τον εαυτό σου. Ή θα φανερώσεις έλλειψη έμπνευσης, ή θα συνεχίσεις με τον ίδιο αέρα συνθέτοντας εξαίρετα κομμάτια.
Μετά και την ακρόαση του “A Rose For The Apocalypse”, η αγωνία και τα ερωτήματα έλαβαν τέλος. Οι Draconian συνεχίζουν να προσφέρουν ποιοτικούς δίσκους γεμάτους συναίσθημα, υπέροχες μελωδίες και φυσικά το δίδυμο σήμα-κατατεθέν του συγκροτήματος, Anders Jacobsson και Lisa Johansson. Αυτή τη φορά βυθίζονται ακόμα πιο πολύ στην αισθητική των Paradise Lost των πρώτων ημερών, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τις όποιες gothic αναφορές είχαν στο παρελθόν, πράγμα που φαίνεται ήδη από τα πρώτα λεπτά του “The Drowning Age”.
Τα φωνητικά του Anders αποπνέουν μία έντονη αρνητική ενέργεια που από την αρχή μας εισάγει στο σκοτεινό κλίμα του δίσκου, ενώ η Lisa είτε ερμηνεύει μόνη της είτε σε ντουέτο, άνετα καπαρώνει μία θέση μέσα στο “Top 5 των γυναικείων φωνών σε metal μπάντα”. Νέα συνθετικά αριστουργήματα υπάρχουν και είναι πολλά. Πρώτα και καλύτερα τα “End Of The Rope” και “Dead World Assembly” που μπορούν και στέκoνται επάξια δίπλα στα “She Dies”, “The Morningstar” ή “Seasons Apart”.
Το κιθαριστικό δίδυμο Ericson/Arvidsson είναι άριστοι ακόλουθοι των κοψοφλέβικων riffs του Greg Mackintosh, οι οποίοι σε συνδυασμό πάντα με τους καταθλιπτικούς ήχους του βιολιού του – αδίκως – session μέλους Olof Gothlin, περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να σου προκαλέσουν τάσεις αυτοκτονίας.
Πιο αισθησιακές και πιο προσωπικές στιγμές (σ.σ.: τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά) αποτελούν τα “Elysian Light” και “A Phantom Dissonance”, όπου για πρώτη φορά κάνουν την εμφάνισή τους οι ακουστικές κιθάρες. Στο “The Quiet Storm” κάνουν – έστω και για λίγο – την εμφάνισή τους οι αναφορές στους Anathema του “A Natural Disaster”, ενώ το κομμάτι που ολοκληρώνει το “A Rose For The Apocalypse”, το “The Death Of Hours”, ίσως να μπορούσες να το θεωρήσεις και ως το άθροισμα όλων όσων άκουσες προηγουμένως. Φυσικά και δεν ξεχνάμε τη συνεισφορά του δικού μας Seth Siro Anton στο artwork του album, κάνοντάς μας για ακόμα μία φορά υπερήφανους, καθώς βλέπουμε ότι όλο και περισσότερες μπάντες ζητούν τις ιδέες του για τα εξώφυλλά τους.
Χωρίς πολλά πολλά, αυτοί που θέλουν έναν δίσκο με σκοτεινή διάθεση που θα τους προσφέρει απανωτές ανατριχίλες (ή απλά βραδινή συντροφιά), καλύτερα να αποκτήσουν το “A Rose For The Apocalypse” όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
9/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]
