Δε ξέρω ποια είναι η δική σας γνώμη για τις επανηχογραφήσεις, η δική μου πάντως δεν είναι και η καλύτερη. Μπορεί ο κάθε μουσικός και με το δίκιο του να πιστεύει πως η τεχνολογική πρόοδος μπορεί να κάνει έναν επανηχογραφημένο δίσκο να ακούγεται καλύτερα και πιο καθαρά, στο 98% αυτής της διαδικασίας όμως νιώθω ότι χάνεται η ψυχή και το αίσθημα του αυθεντικού προϊόντος. Και θα θέσω ένα πολύ απλό παράδειγμα πάνω σε αυτό: πόσοι προτιμάτε την επανηχογράφηση του “Bonded By Blood” των Exodus από το αυθεντικό album; (Τόλμησαν να αλλάξουν και τον τίτλο οι αθεόφοβοι, εγώ δε θυμάμαι καν πώς λέγεται ο ‘νέος’ τίτλος). Επίσης, πόσοι προτιμάτε την επανηχογράφηση του “Battle Hymns” των Manowar από το αυθεντικό; Και ανέφερα δύο από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, μπορούσα να αναφέρω κι άλλα, αλλά ήδη έχω ξεφύγει.
Ωστόσο, η περίπτωση των DunkelNacht είναι κάπως ιδιαίτερη, αφενός γιατί σ’ αυτό το ΕΡ επανηχογραφούν μόνο 4 από τα κομμάτια του ντεμπούτου τους “Atheist Dezekration” (2010) και αφετέρου είναι κυκλοφορία που σηματοδοτεί το τέλος του συγκροτήματος και πρόκειται για δωράκι προς τους οπαδούς για τη στήριξή τους. Να σημειώσω πάντως ότι δεν έχω επαφή με το συγκρότημα, και βλέποντας ότι το αρχικό album προέρχεται από το 2010, απόρησα με τη δήλωση του συγκροτήματος για βελτίωση στον ήχο, μιας και μιλάμε για το ήδη εξελιγμένο τεχνολογικά 2010. Μην έχοντας επαφή, μου ακούστηκε γελοίο, αλλά δυστυχώς δεν έχω καθόλου διαθέσιμο χρόνο για να εξακριβώσω τις διαφορές και το πώς ακούγεται η αρχική ηχογράφηση.
Αυτό είναι ένα ακόμα μείον γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να συγκρίνω το αποτέλεσμα με την αρχική του μορφή και το κατά πόσον υπάρχει όντως βελτίωση ή αν στην πορεία έχει χαθεί κάπου η ψυχή. Μιας και όπως προανέφερα, δεν έχω καθόλου πρότερη επαφή με το συγκρότημα, αναγκαστικά θα κρίνω μόνο αυτό που άκουσα στο promo. Κι αυτό που άκουσα είναι ένα ΟΚ ΕΡ που κινείται στο χώρο του παραδοσιακού black/death, με έμφαση στο black, και κυρίως το 90’s/early 00’s black με έμφαση στο σουηδικό ήχο, αλλά με τον καθαρό και γυαλισμένο ήχο του σήμερα. Κάτι που με κάνει να απορώ ακόμα περισσότερο γι αυτήν την κίνηση, γιατί αν ο ήχος ήταν πιο κοντά στο necro, θα ταίριαζε περισσότερο στο χαρακτήρα της μουσικής. Όχι ότι έχω πρόβλημα με τις καλογυαλισμένες παραγωγές, κάθε άλλο, απλά εδώ δε δείχνει να κουμπώνει τόσο.
Συνθετικά πάντως, δε δείχνει υλικό ικανό να ξεφύγει από τα τετριμμένα, και μάλλον γι’ αυτό δεν έγιναν παραπάνω γνωστοί. Από αυτό που ακούω τουλάχιστον, γιατί δεν πιστεύω να πείραξαν τις αυθεντικές συνθέσεις, αυτό θα ήταν too much. Πιστεύω πάντως πως αν είστε φανατικός οπαδός του συγκεκριμένου ήχου και δεν έχετε κορεστεί, αξίζει να τους τσεκάρετε, αν και είναι γλυκόπικρο να γνωρίζετε ότι δε θα κυκλοφορήσουν κάτι άλλο (αν κρατήσουν το λόγο τους εννοείται).
5,5/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
